Sanders heeft door zuurstofgebrek bij zijn geboorte spasme in zijn benen. Sinds zijn 18e krijgt hij een Wajong-uitkering. Iets dat hem een paar jaar geleden voor een moreel dilemma stelde. ,,Heb ik recht op een uitkering puur en alleen omdat ik in een rolstoel zit? Hoe verantwoord ik dat naar de maatschappij maar ook naar mezelf?"

Sanders besloot er een documentaire over te maken. Niet per se voor een antwoord maar om het dilemma bespreekbaar te maken. ,,Ik heb een vriendin in Roemenië, die snapt er niets van. Hoezo ben jij ongeschikt? Er zijn honderd baantjes die je kunt doen. Een vriend van me is acteur maar werkt noodgedwongen in een callcentrum. Eigenlijk financieren wij jouw hobby, zegt ie dan." 

,,In hoeverre mag ik het vanzelfsprekend vinden dat ik die uitkering krijg en niet noodgedwongen een baantje moet zoeken zoals die ene vriend. Ik zou wel een discussie willen over participatie en dan niet over economische participatie zoals nu vaak alleen het geval is. Dat gaat niet over het najagen van dromen."

Sanders doelt op een scène bij het UWV. Het gesprek gaat over wat Sanders zou kunnen. De man achter de balie vertelt enthousiast over hoe sommige mensen blij worden als ze bonbons kunnen inpakken bij een chocoladefabriek. ,,Je ziet me daar boos worden. Ondanks alle vooruitgang worden we door de maatschappij nog steeds in een hokje gestopt. Ik denk dat het veel meer oplevert als het uitgangspunt is om iemands ambitie of droom te volgen. Als filmmaker heb ik echt het gevoel dat ik participeer en de maatschappij iets te bieden heb. Is het dan erg dat ik een uitkering nodig heb om dat waar te maken."

Het morele dilemma van Sanders maakt van de film overigens geen zware kost. Vooral omdat het dagelijkse leven van Sanders een prominente rol speelt. Absurde scènes waarbij hij in zijn rolstoel de roltrap pakt of in de supermarkt met twee kratten bier en een mand boodschappen naar huis probeert te rijden. ,,Op zo'n moment ben ik eigenwijs. Ik geef een feestje en dus moet er bier komen. Grappig maar het laat ook zien dat iemand een rolstoel vaak wat harder moet werken voor het gewone."