Eindhovenaar Frank Hendrikx: 'Van Eindhoven zie ik niet veel meer'

Een echte stratenmaker ook, trouwens, vroeger. Nu niet meer. ,,Ik heb alles kapot gewerkt, mijn rug, mijn pols, mijn knieën. Ik heb 21 jaar in de bestrating gezeten en vanuit de Ergon ben ik in 1998 in de wao gekomen”, vertelt Hendrikx de volgende vroege middag in zijn flatje. Daar haalt hij ook herinneringen op aan het Stratum van vroeger. 

,,Het was vroeger nog allemaal één, dat bestaat niet meer. De buurman van vier deuren verderop had de eerste televisie in de straat. Daar gingen we kijken, Rikkie en Slingertje. Mijn vader was ook stratenmaker. Met de strenge winters van vroeger zat hij vaak in de vorstverlet. Dan kwam er minder geld binnen en moesten we zuinig aan doen. Ik ben in december jarig en kreeg altijd iets minder cadeautjes dan mijn broer en vier zussen. Maar mijn moeder legde dat uit en ik kon het wel begrijpen. Ik ben door mijn ouders liefdevol opgevoed en heb een superjeugd gehad in Stratum.”

Verslaafd
Toen Hendrikx ging samenwonen met zijn toenmalige vriendin, bleef hij in de buurt. Eerst de Kruizemuntstraat, later de Pioenroosstraat. ,,Daar heb ik tot mijn 42ste zoiets gewoond. Daarna is het bergafwaarts gegaan. Ik ben een tijd verslaafd geweest. Dat waren geen leuke jaren. Ik gaf nergens meer om en heb er een keer of vier over gedaan om van de drank af te komen.”

Na de scheiding van zijn vriendin, woonde Hendrikx een tijd op verschillende plekken in de stad, op kamers en in studio’s. In die periode belandde hij ook op de zwarte lijst van de woningcorporaties, voor vijf jaar. ,,Ik had met mijn stomme kop uit kwaaiigheid mijn huur niet betaald.” De procedure die Hendrikx aanspande tegen het besluit van de corporaties, bracht de termijn terug van vijf jaar naar drie jaar. ,,In die tijd heb ik in Someren-Eind gewoond. Ik had er een mooi huis, maar ik ben niet iemand die het makkelijk met andere mensen aanlegt en er is verder niks. Someren-Eind, het woord zegt het al. Elke ochtend stapte ik om acht uur in mijn autootje om naar Eindhoven te gaan, ’s avonds kwam ik pas weer terug.”

Kienen
Sinds oktober vorig jaar zit Hendrikx op zijn flat in Woensel. ,,Ik weet eigenlijk ook niet precies welk gedeelte dit is.” Zoals hij ook niet meteen weet hoe ze het wijkgebouw noemen in Gestel waar hij elke zondagavond gaat kienen met zijn zussen. ,,En zondagmiddag ga ik soep bij ze eten, in Tivoli. Dat is een traditie. Voor de rest doe ik niet veel en zie ik niet veel meer van Eindhoven.”

Ja, de achterplaats van een maat in Woensel waar hij meehelpt met het opknappen van auto’s en scootertjes. Of de speeltuin in Strijp, waar hij een beetje vrijwilligerswerk doet, ook klusjes. Maar hoe die nou weer heet? ,,Ik zeg al, namen heb ik me nooit zo in geïnteresseerd.” Trouwens, dat wijkgebouw zou wel eens ‘t Kraaiennest kunnen zijn, schiet Hendrikx nu te binnen.

Na anderhalf uur heeft hij zijn verhaal verteld. High tech campus, design, die woorden en begrippen kwamen er niet in voor. De dag gaat verder. ,,Ik ga dalijk de was ophangen en dan nog een paar uurkes slapen. En daarna weer boodschappen doen.”