‘Eindhovense’ speelfilm van Dick Verdult heeft een topcast, maar is wel een beetje raar

Disclaimer vooraf: de film Als uw gat maar lacht (Engelse titel: ‘If yes, okay’) wordt geen blockbuster. Het is de eerste echte speelfilm van de in Eindhoven en Spanje wonende kunstenaar Dick Verdult. Dan weet je het wel: dit wordt eigenzinnig, fantasierijk, rrráááár.

Precies, zoals Michiel Romeyn het zo mooi kan zeggen, de Jiskefetter die zelf meespeelt in deze film, een dik aangezette, lekker wansmakerige satire die heel in de verte soms doet denken aan Alex van Warmerdam. Maar dan concessielozer en krankzinniger.

Er kan zomaar ineens een rockband opduiken (The Brownies, met een eerbetoon aan de blinde darm), of een huurmoordenares, in een kledingwinkel in Son en Breugel (Romeyn, gewoon gekleed als man).

Zuidoost-Brabant speelt sowieso een hoofdrol. Naast de piepjonge Lola Koppen speelt ook natuurtalent Lonne Gosling uit Stiphout mee, plus Eindhovenaren Luk Sponselee en Harun Bahasoean en United Cowboys-danseres Izah Hankammer. Villa Sphagnum (of Villa Veenmos) in Griendtsveen vormt een deel van het decor, aangekleed met kunstwerken van Verdult en partner Maria van Heeswijk. Ook in het Evoluon werd gefilmd.

Handig om vooraf even te bestuderen, het verhaal. Om zo nog enig touw aan deze film vast te kunnen knopen. Amy is de wat opstandige 15-jarige dochter van het puissant rijke gezin Spijkerberg. Vader een patserige zakenman, die kipkluifjes uit een emmer eet in zijn privévliegtuig, moeder een operazangeres (sopraan Ekaterina Levental).

Dochterlief heeft een Japan-fascinatie en ziet eruit als een anime-meisje. Ze kan alles krijgen wat ze wil, maar verveelt zich te pletter. Om uit haar gouden kooi te ontsnappen huurt ze een theatergezelschap om haar leven na te spelen. Dit alles in traditionele Japanse ‘kabuki’-stijl. Theater en werkelijkheid gaan echter steeds meer in elkaar overlopen.

Uiteindelijk kan haar Vietnamese privé-chauffeur, die nog in de Vietnam-oorlog vocht (een rol voor oer-Rotterdammer Peter Fengler) Amy bijbrengen wat armoede is.

Behalve veel fraai geschoten scènes – in een vaak oogverblindend kleurenpalet – is ook de hallucinante soundtrack van Verdult zelf, of beter: zijn Latijns-Amerikaanse alter-ego Dick El Demasiado, een troef van dit bizarre sprookje. De muziek zet zelfs de acteurs aan het dansen. Of zijn het de acteurs in een theaterstuk in een speelfilm?