Buikspreker Gerard de Groot (Bruno Vanden Broecke) viert triomfen met zijn onafscheidelijke, grofgebekte pop Billy. Maar het duo komt in een relatiecrisis terecht als Gerard verliefd wordt op de verpleegkundige Merel (Christine de Boer), en Billy op de supersexy Belinda (Ellen Parren). Alsof het allemaal nog niet erg genoeg is, raakt Gerard ook in een artistieke crisis. Een dubieuze rol is weggelegd voor zijn gladde manager (Ruben van der Meer).

Lees verder onder de video.

Wat was precies jouw rol?
,,Ik was verantwoordelijk voor alle artistieke keuzes. Film je op 200 meter of op 2 centimeter afstand, moet iets groen of oranje zijn, en ik moest natuurlijk het spel beoordelen. Ook heb ik meegeschreven aan het scenario van Sander van Opzeeland. En ik heb alle acteurs zelf gecast en gebeld.”

Veel bevriende collega’s kregen een rolletje, zoals Brigitte Kaandorp, Paul de Leeuw, Thomas van Luijn, Sanne Wallis de Vries, Murth Mossel, Ruben van der Meer.
,,Ruben van der Meer is ab-so-luut geen vriend! Ik had hem in de film Plan C gezien. Daarin speelt hij erg goed. Maar hij is ab-so-luut geen vriend.”

Waarom Bruno Vanden Broecke?
,,Ik volg hem al heel lang, hij speelde bij Compagnie De Koe, daar ging ik vroeger al heen in Plaza Futura. Fantastisch acteur. Het wonderlijke aan hem is dat hij alles kan.”

Een buikspreker pur sang.
,,Hij had het nog nooit gedaan. Maar hij is technisch heel goed, qua mondcoördinatie is buikspreken erg lastig. En hij mag ook excelleren als zanger. We wilden zijn personage oorspronkelijk heel slechte liedjes laten zingen, maar het is dramatischer als die liedjes juist goed zijn.”

Verrassend; een lieve familiefilm, zo lijkt het in het begin. Totdat…
,,Haha, ja, het is wel echt een grotemensenfilm. Lief en bot zoals het leven zelf. Een tragikomedie. Heel grappig, maar ook heel zielig. (Brede grijns:) Voor de duidelijkheid: de seksscènes komen uit het verknipte brein van Sander, ik heb de intelligente scènes geschreven. Wie laat er nu een pop... Nou ja... je weet wel.’’

Een soort van alternatieve ‘romcom’.
,,Zeker. Maar dan met een pop die de centrale rol speelt. Met wie zou jij trouwens een relatie willen, met de mooie, maar sletterige Belinda of de zorgzame Merel?”

Kijk je zelf veel komedies?
,,Niet echt. Ik heb laatst wel The Big Sick gezien, geweldig. En een film als Ron Goossens, Low Budget Stuntman vind ik ook erg leuk. Ik ben wel een filmveelvraat. Van thrillers, actie tot intelligente blockbusters van Christopher Nolan, zoals Fight Club, een favoriet.”

Is het lastig dat je niet geschoold bent als filmmaker?
,,Soms wel, ja. Van make-upsectie tot cameraman: iedereen had meer ervaring. Als cabaretier ben ik een routinier, als filmmaker een beginneling. Ik ben veel geholpen, het was soms best ingewikkeld. Stonden er twee acteurs voor mijn monitor, dan kon ik het wel handlen, maar bij zeven acteurs raakte ik het overzicht kwijt. Alles was de eerste keer: de eerste keer kleurcorrectie was pure magie. Ik ben er vaak naïef ingegaan, maar daardoor was het soms juist raak. Het hielp dat ik precies wist welk verhaal ik wilde vertellen. Een portret van een gespleten artiest, die kampt met een crisis.”

Lees verder onder de foto.

Buikspreker Gerard heeft er genoeg van. Is dat herkenbaar?
,,Nee, ik heb dat niet. Ben nog steeds verliefd op mijn theatervak. Maar een uitstapje soms is een verrijking. Voor het geld zou het misschien wel slim zijn iets anders te gaan doen. In het theater is geen droog brood meer te verdienen.”

Je hebt gefilmd in Heerlen, in Eindhoven − we mogen nog niet verklappen waar − en in Weert, op het oude kantoor van Johnny Hoes. Zijn die gouden platen echt?
,,Ja, die hingen er nog. Wat je ziet, is bijna precies zoals het was. Een kadootje. Bijna over de top. Perfect decor voor de goudeerlijke oplichter die Ruben speelt. Had ik al gezegd dat hij een goede acteur is, maar ab-so-luut geen vriend?”

Stuurbaard Bakkebaard uit Eindhoven maakte de soundtrack.
,,Liefs veertien songs! Pas bij het montageproces komt de muziek. Dat is lastig. Maar Stuurbaard Bakkebaard bleek perfect te werken. Het geeft de film een eigen smoel, het is allesbehalve standaard filmmuziek. Het zijn ook vrienden van me. Dit in tegenstelling tot Ruben.”

Ben je tevreden?
,,De film is erg geworden zoals ik gehoopt had. Heel bevredigend. Ik heb hem misschien wel vijftig keer gezien, op allerlei schermpjes, bij de kleurcorrectie, bij de geluidsna­bewerking, maar ik kan er – tot mijn schaamte – nog steeds om lachen. Dit is wat ik zelf erg grappig vind.”

Benieuwd naar de reacties?
,,Tuurlijk, spannend. Ik ga ’m deze week in een zaal kijken. Misschien wel in Eindhoven. Of in Rotterdam. Mensen moeten er rekening mee houden dat ik in de zaal kan zitten. Als iemand zijn telefoon aan heeft laten staan, ga ik meppen.”

En nu?
,,Een lege agenda. Effe lekker. Ik heb wel wat vage ideeën. Misschien wil ik wel een theatershow maken met de islamitische prediker Abdul-Jabbar van de Ven. Zat ooit bij mij in 24 uur met... Onze ideeën lopen behoorlijk uiteen, maar dat kan het juist interessant maken. Ook zou ik graag de eerste Nederlandse superheldenfilm maken. Met Murth Mossel als alternatieve held. Murth weet nog van niks, dus dat moet je maar niet opschrijven. Of een Woensel-West-versie van La Haine. Een sociaal-drama in zwart-wit over de jongeren en hun problemen daar. En dan met muziek van Fresku en Kempi. Eigenlijk moet ik daar een tijdje een kamertje gaan huren.”

Nog even over pop Billy. Die lijkt wel héél erg op…
,,Ja. Klopt. Maar dat is een spoiler alert. Dan is straks het hele freaky David Lynch-achtige effect van die scène weg. Ga gewoon kijken. En zet godverdomme je telefoon uit.”