‘Folkwoods had dankzij Ad van Meurs steeds aankomend talent op het podium’

Een kwaliteitsfestival. A+ moest het worden. Waar het publiek niet met pijn in de rug moet staan wachten op zijn favoriete band, maar kan zitten in een van de tenten. Waar altijd wel ergens muziek wordt gemaakt en waar het eten goed is. Geen flauwe pils in plastic, maar speciaalbieren in echte glazen. Met folkmuziek in allerlei varianten. Dat had Tinus Kanters voor ogen met Folkwoods.

Kanters had naam gemaakt met Dynamo Open Air. Wat in de jaren 80 begon als bescheiden hardrockevenement achter jongerencentrum Dynamo, groeide uit tot het grootste meerdaagse festival dat Nederland ooit gekend heeft, met 120.000 bezoekers op het voormalige vliegveld Welschap. Heavy metal was niet Kanters persoonlijke muzieksmaak, hij deed het voor de jongeren. Zelf luisterde hij liever naar CCC inc., Fungus, Camel, De Veulpoepers.

Samen met Bots-voorman Hans Sanders en Chris Aelberts dacht hij aan het Philips de Jongh Wandelpark als festivallocatie. ,,Maar Frits Philips woonde aan de andere kant van de Oirschotsedijk en wilde geen herrie in zijn achtertuin. Wij probeerden hem te overtuigen dat folkmuziek iets anders is dan heavy metal, maar hij hield voet bij stuk en had veel invloed bij de gemeente Eindhoven.”

Uiteindelijk verrezen in het jaar 2000 de podia in het Philips van Lenneppark. Na drie edities verhuisde het driedaagse festival mét camping naar landgoed Gulbergen in Nuenen, waar het aansloot bij de tuinbeurs Groei en Bloei. Na het overlijden van Philips in 2005 zochten Kanters cs contact met diens kleinzoon Werner, en toen bleek dat de familie geen bezwaar meer had tegen folkmuziek. ,,Het Philips de Jongh Wandelpark was de perfecte locatie”, legt Kanters uit. ,,Met een centraal grasveld tussen grote oude bomen en genoeg plaats voor de camping, compleet met douches.”

De organisator kijkt met plezier terug op die edities tussen 2007 en 2012. ,,We hadden geen budget voor grote namen als The Dubliners. Wel Within Temptation en Dommelvolk. En wat ook aansloeg: reünies van bijvoorbeeld CCC en Deirdre. Ook had Ad van Meurs, die de programmering deed, zoveel contacten met americana muzikanten en ook daarbuiten, dat we vaak aankomend talent op de planken konden brengen.” Ook wisten liefhebbers na de eerste jaren dat ze konden vertrouwen op onbekende namen op het affiche. Kenmerkend voor Folkwoods was de kleine schaal, met maximaal 3000 bezoekers. ,,We hadden geen backstage bar. Artiesten kwamen na hun optreden tussen hun fans een biertje halen.”

Toch hield Kanters het na 2012 voor gezien. ,,Er moest steeds geld bij. Dat was niet verantwoord meer.” Onder de naam Parkfest kwam er nog twee keer een eendaags vervolg, daarna was het voorbij.

Even gaat de blik op oneindig. Zijn gedachten gaan naar Dranouter in West-Vlaanderen, dat elk jaar 25.000 folkliefhebbers trekt. ,,Tja, in België zit volksmuziek al in het lespakket op de lagere school.”