GGzE wil minder aandacht voor de bonnetjes en meer geld voor zorg

Verbugt presenteerde woensdag het jaarverslag van GGzE. Ook voor zijn instelling was 2020 in alle opzichten een bijzonder jaar. ,,Corona heeft ons gedwongen te improviseren. We waren al een tijdje bezig met afspraken via een beeldverbinding maar opeens moest vrijwel alles digitaal omdat vanaf eind maart contact zoveel mogelijk vermeden moest worden.” 

Ook op het terrein van GGzE, Landgoed De Grote Beek, werden drastische maatregelen genomen. ,,Alles ging eind maart 2020 op slot. Het is hier zo groot dat controle op het naleven van de maatregelen eigenlijk onmogelijk is. Toen hebben we besloten om bezoek helemaal te weren. Een besluit met een enorme impact voor de bewoners. Zowel positief als negatief. Enerzijds zagen we mensen tot rust komen maar het contact met naasten werd natuurlijk wel gemist. Dat zorgde ook voor spanningen bij de groep die zich in hun vrijheid beperkt voelden.” 

Verbugt grijpt de presentatie van het jaarverslag aan om nog maar eens aandacht te vragen voor de mentale gezondheid. En dan met name het belang om mentale gezondheid dezelfde prioriteit te geven als fysieke gezondheid. ,,Ook in coronatijd is de aandacht voor de mentale gevolgen van corona lang ondergeschikt geweest aan de andere zorg. Dat bleek ook uit keuzes van de overheid. Of het nou ging om beschermingsmaterialen of vaccinaties, wij waren keer op keer als laatste aan de beurt.” 

Wat betreft het aantal doorverwijzingen zag GGzE in de eerste maanden van corona een terugloop. ,,Huisartsen hadden hun handen vol aan corona.” De wachtlijsten zijn desalniettemin fors, met name voor specialistische zorg. Jongeren tussen de 16 en 23 wachten vandaag de dag nog gemiddeld 15 weken op een intake en voor specialistische zorg voor mensen met autisme is de wachttijd voor een intake zelfs 37 weken. Wie in aanmerking wil komen voor beschermd wonen mag gemiddeld bijna een jaar wachten. 

Volgens Verbugt wordt er druk samengewerkt met verschillende GGZ-instellingen om de wachtlijsten terug te dringen. ,,Maar met samenwerking alleen zijn we er niet. Links- of rechtsom moet er gewoon geld bij. Of extra miljoenen voor de zorg of minder verantwoording zodat we de bestaande subsidies in kunnen zetten voor de zorg. Jaarlijks krijgen wij 200 miljoen euro via verschillende kanalen waarvan een kwart opgaat aan verantwoording. Als dat de helft minder is, kunnen we de wachtlijsten inlopen.”