Harry Smith kreeg veertig rozen van De NS omdat hij veertig jaar met de trein ging. © De NS

Harry Smith (65) krijgt na veertig jaar treinreizen persoonlijk afscheid van NS

EINDHOVEN - Veertig jaar zat Harry Smith (65) bijna elke werkdag in de trein tussen Eindhoven en Tilburg. Nu hij met pensioen gaat, zegt hij ook de trein naar zijn werk vaarwel. De trouwe klant werd woensdag zelfs uitgezwaaid door de NS, met veertig rozen.

redactie 08-11-17, 18:20 Laatste update: 22:55 Bron: ED

Hij zag veel veranderen in die jaren in de trein, de rookcoupés en 'breiende meiden' uit zijn jonge jaren verdwenen. Nu ziet hij een scrollende generatie, verzonken in de mobiele telefoon.

Smith werd wel een beetje overvallen op zijn laatste werkdag. ,,Mijn vrouw vertelde me dat ze tegen de NS had gezegd dat dit mijn laatste dag met de trein zou zijn, maar niet dat ze met camera's en zoveel bloemen kwamen", zegt Smith.

Harry en zijn vrouw Leonie fietsten vaak samen naar het station. Zij moest altijd de trein naar Deurne hebben. ,,Dan stonden we elkaar uit te zwaaien vanaf onze perrons", vertelt Harry. ,,Maar zij is sinds begin september al met pensioen. Dus naar elkaar zwaaien was helaas al voorbij."

Harry zwaaide elke ochtend naar zijn vrouw Leonie die op haar perron stond. © De NS.

Altijd een plekje

Elke dag reisde hij in de spits. Hoe hij het precies deed, houdt hij liever voor zichzelf, maar bijna altijd kon Smith een stoel bemachtigen. ,,Ik heb veel handigheidjes geleerd tijdens al die jaren. Zo wist ik waar de trein stopte en welk deel het meest rustig was."

Een Indische Prins

Ik zag ze elke ochtend ijverig lezen en schrijven op hun telefoons. Ik vond dat ik ook iets moest gaan doen in die richting.
Harry Smith

Hij gaat de jeugd om hem heen missen, zegt hij. Hun serieuze blikken gericht naar hun studieboeken en schermen inspireerden hem om een boek te schrijven. ,,Ik zag ze elke ochtend ijverig lezen en schrijven op hun telefoons. Ik vond dat ik ook iets moest gaan doen in de richting van schrijven."

Dus begon hij met het schrijven van het boek: Een Indische Prins. Hij schreef dat voor een groot deel in de trein. ,,Daar kun je nadenken en werken. Het is heel meditatief."

Er was een moment waarop hij niet meer wist wat te schrijven, ,,het liep een beetje vast." Maar toen sprak een vrouw hem aan die tegenover hem zat. ,,Ze vroeg: 'Waar gaat dat boek over?' Ik vertelde haar dat het zich afspeelt op Java tijdens de Tweede Wereldoorlog."

Een belangrijke ontmoeting

Dat bleek een belangrijke ontmoeting voor hem te zijn. ,,Die vrouw bracht me in contact met een militair van boven de negentig, die in Indië heeft gevochten. Puur toeval, maar daar heb ik veel aan gehad." Smith kon zijn boek af schrijven. Dat werd afgelopen september gepubliceerd.

Of hij de trein nu helemaal vaarwel zegt? ,,Nee joh, ik reis alleen niet meer tijdens de spits." Want de trein pakt hij nog steeds, ondanks dat hij een auto heeft. Liever vertraging dan file voor Smith. ,,Wie weet komt er nog eens een tweede boek, nu ik overdag nog weleens de trein pak."