Bruidsjurken in alle soorten en maten. Rashonden in alle kleuren. Tafels vol met boeken. Duizenden gillende meisjes die helemaal uit hun dak gaan bij een optreden van meidenband K3. Roze slipjes die in het rond vliegen tijdens een fabrieksverkoop van lingeriemerk Hunkemöller. Gezelschapsspelletjes in alle soort en maten. Een pasar malam waar de mystiek - en vooral het lekkere eten - van Indonesië voor even terug te vinden is. 

Het Eindhovense Beursgebouw heeft de afgelopen zevenentwintig jaar onderdak geboden aan de meest uiteenlopende evenementen. Met de nadruk op heeft, want die saaie grijze kolos op een steenworp afstand van het Eindhovense station heeft zijn langste tijd gehad. Meer dan dat zelfs. 

Begin deze week werd bekend dat de deuren van het formeel aan de Lardinoisstraat gevestigde Beursgebouw op 31 december volgend jaar voor het laatst dicht gaan. Daarmee valt het doek voor een evenementenhal die behalve aan talloze drukbezochte beurzen ook jarenlang onderdak heeft geboden aan vele eveneens drukbezochte muziekevenementen. En dan met name in de dance-hoek.   

,,We waren in de jaren negentig echt pioniers”, blikt directeur Chris Aelberts na lang aandringen terug. ,,Het Beursgebouw was een van de eerste plekken waar destijds rave-parties werden georganiseerd.” Dat waren uit Engeland overgewaaide dansfeesten die tot diep in de nacht (of ochtend) duurden, en die voorzien waren van dreunende en bonkende bass-beats. Waar vrijwel niemand in de omgeving van het Beursgebouw last van had, omdat er in de omgeving simpelweg vrijwel niemand woonde. 

Beursgebouw-boegbeeld Aelberts kijkt dan ook ’met trots’ terug op een ‘hele fijne tijd'. ,,We hebben mooie dingen gedaan. En ook minder mooie, trouwens. Maar het is genoeg geweest. De periode van het Beursgebouw is gewoon voorbij. Het is tijd voor iets nieuws op die plek.” 

Maar dat zal dan zonder Aelberts zelf zijn: hij is nu 66 en gaat eind volgend jaar met pensioen. Heeft het een iets met het ander te maken? ,,Nee hoor, dat is puur toeval. Het een heeft echt niets met het ander te maken, dat zou te veel eer zijn. Dit gebouw valt op termijn niet meer rendabel te maken.”

En daar houdt het voor de Beursgebouw-directeur op. Meer kan en wil hij niet zeggen, en hij verwijst naar het eerder deze week uitgebrachte persbericht. Daarin wordt met name de rol van de gemeente gehekeld: die zou zelf, ondanks toezeggingen daarover in een ver verleden, te weinig evenementen in het Beursgebouw hebben georganiseerd. Bovendien kreeg bijvoorbeeld het Klokgebouw wél de vergunningen voor nachtelijke evenementen die het Beursgebouw steeds moeizamer kreeg, een boodschap die Aelberts zelf in de kolommen van deze krant ook meerdere malen verkondigd heeft.  Hij ergerde zich sowieso aan de oneerlijke concurrentie van (deels) met overheidsgeld gefinancierde zalen als die in het Klokgebouw -een complex van woningcorporatie Trudo- en van het Indoorsportcentrum van de gemeente, waar ook zeer regelmatig grote concerten en evenementen plaatsvonden. 

Wat ook een rol speelt is dat het Beursgebouw zelf na bijna dertig jaar aan een ingrijpende renovatie toe is. Dat wordt een kostbare investering, en de vraag is maar of dat geld de komende jaren wel terugverdiend kan worden. En dat komt omdat het gemeentebestuur ambitieuze plannen heeft met het stationsgebied. Eerst is de zuidkant aan de beurt, met de bouw van de drie torens in het plan District E. 

En daarna wordt de noordkant, de zijde van de Fellenoord op de schop genomen, onder de vlag van welluidende namen als Eindhoven XL, Stationsknoop XL of Internationale Knoop XL. Veel van wat er nu staat aan weerskanten van de Fellenoord moet wijken voor woningen, kantoren en groene wandelpromenades. Ook het Beursgebouw. Een uitgelezen kans dus voor projectontwikkelaars Hurks en Heijmans, samen eigenaar van de BV Beursgebouw en - veel belangrijker nog - samen ook eigenaar van de grond waarop dat gebouw staat. Een plek die veel geld waard is, want veel strategischer als deze locatie in het centrum van de stad is er niet te vinden.