Hollandse nieuwe in Eindhoven ‘vuurrood en mals’

‘Vers van het mes, schoongemaakt waar je bij staat.’ Op de markt bij winkelcentrum Woensel wordt de Hollandse nieuwe haring met verve aangeprezen bij de viskraam van vishandel Van Bakel. Nick van Bakel pakt er een harinkje bij om te laten zien hoe de kwaliteit is, dit jaar. ,,Vuurrood, lekker mals.”

Bij de viskraam van Arthur Koelewijn, die heeft postgevat pal naast Van Bakel, worden de Hollandse nieuwe ook volcontinu schoongemaakt, door twee medewerkers. Op een ochtend gaan er bij Koelewijn al snel zeshonderd harinkjes over de toonbank, vertelt Arthur Koelewijn, nazaat van zijn opa Klaas, die vroeger aan de Heezerweg een bekende viswinkel had.

De haring is niet te zout dit jaar, vindt Koelewijn, die ze zelf eet zonder uitjes, en een verhaal heeft bij de gewoonte van pakweg negen van de tien klanten die wel gesnipperde ui op hun harinkje willen. ,,Dat is iets van vroeger uit. Bij het kaken van de vis, gaan de darmen eruit en komen er enzymen vrij die ervoor zorgen dat de vis gaat rijpen. Maar als dat rijpingsproces te lang duurt, wordt het rotten. Om de vieze smaak daarvan te verdoezelen, deden slimme visboeren vroeger ui bij hun haring.”

Eindhovenaar Charles Pellens tikt zijn harinkjes bij de kraam van Koelewijn ook met ui naar binnen. ,,Ze zijn lekker mals en niet te zout, maar dat verwacht je ook van de Hollandse nieuwe. Ik kom hier elk jaar zodra ze er weer zijn."

Pellens heeft zijn Venezolaanse vrouw ook geleerd haring te eten. ,,Veel buitenlanders vinden het inderdaad niet lekker, maar bij mijn vrouw heeft het niet zo lang geduurd voordat ze eraan gewend was. Het is een kwestie van mindset. In Venezuela eten ze chiquiri's;  een soort marmot, aaibare beestjes. Dat vinden wij dan weer zielig. Ze smaken trouwens best.”