In de Pioenroosstraat in Eindhoven: Weerzien na 35 jaar

Mijn eigen moeder was Janny tijdens een bezoekje aan Eindhoven al eens tegen het lijf gelopen en had me verteld dat ze ergens verderop in de straat zou moeten wonen. “Jij bent Niels!”, roept Janny enthousiast nadat ik me heb voorgesteld, waarna we niet veel later aan de keukentafel oude koeien met uit de sloot halen. “Ik herkende jou nog wel hoor”, zegt ze. Blijkbaar lijk ik nog steeds op de 6-jarige mij, schiet door m’n hoofd. Mijn straatgenote praat me bij over haar drie kinderen, die ik ondertussen helemaal uit het oog verloren ben. En Janny blijkt een goede vriendin van m’n oude kleuterjuffrouw Annie, zo vertelt ze. Ook zij deed me ooit versteld staan door me in de friettent in Maarheeze aan te spreken met “Hoi Niels, hoe gaat het met je?” Ik was toen begin twintig, maar had alleen als ventje van vier bij haar in de klas gezeten. Ongelofelijk hoe ze al die kleuterkoppies jaren later er blijkbaar nog zo uit kon pikken.

Maar, terug naar het heden: Janny blijkt een bezig bij. Ze is vrijwilligster bij Inloophuis de Eik, waar kankerpatiënten en hun naasten terecht kunnen. Dat is ze ook bij Open Huis Sint Cathrien, waar onder andere dak- en thuislozen binnen kunnen lopen voor wat koffie, eten en een gesprekje. Maar haar grote passie blijft de piano. Ze speelt een stukje voor me in de omgebouwde schuur waar haar vleugel staat. Een tijdje terug richtte ze met een vriendin de eerste Eindhovense quatre-mainsgroep op. “Het eerste concert gaven we in de aula bij het Catharinakerkhof. Was een groot succes. Quatre-mains is sowieso super leuk. We willen zo’n twee concerten per jaar geven. Dus als er nog mensen zijn die zich bij onze groep willen aansluiten, zijn ze van harte welkom.”