Mienekes graf is na 76 jaar toch eindelijk gevonden: ‘We kunnen een stukje familiegeschiedenis invullen’

Ter afsluiting van 76 jaar bevrijding en afronding van de zoektocht over de oorlogsjaren van GGzE Landgoed De Grote Beek in Eindhoven, het toenmalige Rijks Krankzinnigen Gesticht (RKG), werden gistermiddag verhalen verteld over de oorlogsjaren en het leven van de mensen in het RKG. Een van de verhalen gaat over Willemina Oversteeg-Ewald. Haar laatste rustplaats, een betonnen paaltje in rij Q, vak 15b, een naamloos graf. ,,Mijn DNA ligt hier. Als zij er niet was geweest, dan was ik er ook niet”, vertelt een geëmotioneerde Ans Ewald. ,,Het dringt nog niet helemaal tot me door dat ik haar gevonden heb.”

Het verhaal over de laatste jaren van Oversteeg heeft Ewald pas deze zomer ontdekt. Oversteeg kwam uit Nijmegen, na het overlijden van haar man kreeg zij problemen met haar geheugen, dementie. In 1943 is zij hiervoor opgenomen op de vrouwenafdeling van Huize Sint Anna in Venray. In oktober 1944 zat zij daar ondergedoken toen het Sint Anna in de vuurlinie lag van de Duitsers en Britten tijdens operatie Market Garden. Nadat de Britten hen vonden, zijn 330 patiënten en 85 personeelsleden op 19 oktober 1944 in Britse vrachtwagens geëvacueerd naar het RKG.

,,Zij dachten veilig te zijn in Woensel, maar toen ze daar aankwamen schoten Duitsers die zich hadden ingegraven granaten af richting het konvooi”, vertelt Ewald. ,,Er waren veel gewonden, waaronder Mieneke.”

Willemina, ‘Mieneke’, overleed op 23 oktober 1944 in het RKG in Woensel op 75-jarige leeftijd aan haar verwondingen. Op 26 oktober is zij in een naamloos graf begraven op de begraafplaats van het RKG. ,,In december 1944 is er in Eindhoven pas aangifte gedaan van haar overlijden. De familie in Nijmegen hoorde dit maanden later. Er werd verteld dat zij inmiddels ergens begraven lag”, vervolgt Ewald. ,,Mijn opa en mijn vader zijn nog gaan zoeken, maar hebben niks gevonden.” Door de oorlog en wederopbouw en ervan uitgaande dat een graf meestal na tien jaar geruimd wordt, heeft de familie de zoektocht laten rusten. Het enige tastbare was een foto van Mieneke die in de woonkamer hing. Ewald: ,,Ik was altijd nieuwsgierig naar haar. Mij werd verteld dat het een heel dappere vrouw was. Ze bleef in mijn gedachten spelen.”

Toen Ewald als hobby stamboomonderzoek ging doen, heeft zij zich vastgebeten in het onderzoek. Zij moest en zou te weten komen wat er met haar overgrootmoeder is gebeurd. ,,Er moesten toch ergens begrafenisregisters zijn? Ik ben gaan zoeken en kwam in contact met Stichting 18 september in Eindhoven. In het boekje De namen der Naamlozen stond haar naam. Zo hebben we haar graf en haar naam op het monument op de begraafplaats gevonden.”

Ans Ewald is trots dat Mieneke, het ‘kleine dappere vrouwtje’, op deze mooie plek ligt. ,,Na 76 jaar kunnen we een stukje familiegeschiedenis invullen. Rust zacht lieve Mieneke. Waar liefde is, is geen voorbij.”