„De mensen gingen helemaal uit hun dak”, geniet Monique Hendriks nog na, een dag nadat ze de prijs in de wacht sleepte. “Een deel van het publiek was speciaal voor Lucas gekomen, maar ze hebben tijdens de battle ook voor mij geklapt. Mijn voordracht heeft hen geraakt. Dat was heel lief.”

Bij poetry slam draait alles om de live voordracht voor publiek. Energie, ritme en taalkunst zijn belangrijk. In de Nederlandse kampioenschappen wordt de winnaar van de battle bepaald met een decibelmeter. Wie de luidste bijval oogst, sleept de eerste prijs in de wacht. 

„Het was een heel positieve avond”, vervolgt ze. „De mensen mochten weer joelen en klappen. Dat was heel bijzonder om mee te maken. Vorig jaar werd er nog met stempasjes gewerkt. Ik krijg er kippenvel van als mensen zo enthousiast worden. In mijn performance zoek ik de balans tussen op adrenaline gaan en genoeg rust bewaren om te zien wat er in de zaal gebeurt, en wat degene doet met wie je de battle uitvoert. We gaven het de vorm van een liefdesverklaring aan elkaar en aan de poëzie.”

De elf deelnemers aan de kampioenschappen in Utrecht werden bepaald in plaatselijke voorrondes. Tijdens de avond waren er twee rondes waaruit tenslotte de twee finalisten gekozen werden, door de driekoppige jury en door het volume van de publieke bijval. Hendriks had voor elke ronde een gedicht voorbereid. „In de eerste ronde was dat een gedicht over de coronatijd, over de dagelijkse sleur waarin alles hetzelfde was, en je niet meer over grenzen kon reizen. In de tweede ronde droeg ik een persiflage voor op ‘spoken word’ dichters die in hun werk hun persoonlijke ervaring centraal stellen. Ik zette mezelf met humor stevig op de hak.”

Het belangrijkste in haar werk vindt ze dat poëzie de fantasie mag prikkelen. Het publiek kan er zelf beelden en gevoelens bij krijgen. De jury prees haar verbeeldingskracht en evenwichtige performance. „Ik heb mijn gedichten wel voorbereid, maar ik pas ze aan aan de situatie. Bijvoorbeeld door in te haken op een deelnemer die voor mij aan de beurt was. De eerste rondes doe je solo. In de battle gaat het erom op elkaar te reageren. De jury had laten weten dat ze de voorkeur aan mij gaven vanwege mijn fantasie. Dat was een erkenning voor wat ik wil doen.”

Als prijs kreeg Hendriks de Gouden Vink, genoemd naar Simon Vinkenoog. Daarin staan de namen van de prijswinnaars gegraveerd. Ook ontving ze duizend euro. „Dat bedrag ga ik investeren in mijn creatieve praktijk. Waarschijnlijk voor meer exemplaren van de View-Master, waarmee mijn komende poëziebundel gelezen moet worden. Ik heb genoeg reserveringen binnen om de bundel te gaan produceren. Die moet dit jaar nog uitkomen.”