Naomi en Nora op pad in de Aireyswijk in Eindhoven

De Aireyswijk heeft net een uitgebreide renovatie achter de rug, een project van Woonbedrijf. Het bedrijf Duneworks werd ingeschakeld voor de sociale component. Dat zette zich in voor betere contacten tussen wijkbewoners. De gedachte erachter: als mensen elkaar beter kennen, weten ze ook beter wat ze samen willen. Sociale verduurzaming heet dat bij Woonbedrijf. 

Onderdeel daarvan was een bescheiden initiatief voor burgerjournalistiek. En daar kwamen de twee vriendinnen om de hoek kijken. Duneworks klopt bij het ED aan:  wij kennen twee meiden die voor ons opnamen maken in de wijk. Leuk voor de wijk en misschien ook voor de krant? 

Ja dus. De twee gingen een paar weken als journalist in spe de wijk in en kregen tips en hulp van de ED-redactie. Naomi en Nora kennen elkaar van basisschool Karel de Grote, ze wonen bij elkaar in de buurt, maar ze zijn ook alle twee vrijwilliger bij jongerencentrum Your Choice. 

,,Daar is altijd wel wat te doen. Ik loop er graag binnen", zegt Naomi. Dat geldt ook voor Nora. ,,Voor de kleine kinderen zetten we altijd de spulletjes klaar voor het knutselen."

Het was voor ze wennen dat je als journalist overal kan aankloppen. ,,We waren bij Jump XL. Dat is een leuk bedrijf met trampolines, hier in de kerk. We mochten zo maar rondlopen om te filmen." 

En dan gaat er ook wel eens iets mis.  ,,Er reed net een auto weg toen we voor de deur bezig waren", vertelt Nora. ,,Die maakte ineens veel lawaai. Dat was stom. Heel onverwacht ook." Wat ze moesten leren: ter plekke meteen je verhaal vertellen. ,,Als het niet goed ging, deden we dat over." Bij de hangplek in de wijk kregen ze bekijks van een jongen. ,,Dat was een beetje ongemakkelijk, zoals die daar stond te kijken. Maar we kennen hem wel. We zijn gewoon doorgegaan met filmen." 

Soms moet je ook toestemming vragen om te filmen. Dat gebeurde in het wijkhuis Genderdal, waar senioren kwamen dansen. ,,We moesten daar vertellen wie we waren. Als iemand niet in beeld wilde komen, moest hij even niet dansen, zeiden we. En  meteen liepen ze allemaal de dansvloer op. Ze wilden allemaal! Een meneer vroeg steeds of hij wel goed te zien was. Ze werden er heel blij van."