De superlatieven waren zaterdagavond niet van de lucht. Tegen het einde, toen orkestdirecteur Stefan Rosu voor de tweede keer de microfoon ter hand nam, begon ik er een beetje genoeg van te krijgen. Het was natuurlijk wel weer aardig dat internationale toppers als dirigent Simon Rattle en zijn vrouw zangeres Magdalena Kožená Ward via beeldscherm succes wensen.

Duncan Ward (31) steekt in diverse publicaties niet onder stoelen of banken dat hij zin heeft in zijn Zuid-Nederlandse avontuur. Hij brengt een totaal andere energie mee dan zijn voorgangers. Hangt er om veel dirigenten iets magisch of mythisch, al dan niet zelf gecreëerd, om Ward hangt de prettige aura van jeugdig enthousiasme, levendigheid en, heel belangrijk, benaderbaarheid.

Gekoppeld aan kennis en kunde leverden die eigenschappen een zinderende uitvoering van het Concert voor orkest van Bartók op waarin alle orkestgroepen vanaf de eerste noot ‘solistisch’ het beste van zichzelf gaven, aangespoord door een lichamelijke expressieve en duidelijk aangevende Ward.

Pianist Cédric Tiberghien was de perfecte solist in het Concert in G van Ravel. Onverstoorbaar, ritmisch betrouwbaar en met ongelooflijk behendige vingers gaf hij dit sterke concert de puls en de zangerigheid waar het recht op heeft. De verbinding met het orkest was goed hoewel niet puntgaaf en, net als in het als eerste gespeelde openingsdeel uit Die Schöpfung, was de intonatie van met name de fagot, hoorn en hobo niet in lijn met die van de rest van het orkest.

Ritratto van Willem Jeths, dat de avond ervoor in Maastricht de wereldpremière beleefde, was een fijne binnenkomer voor een nieuwe chef. Toegankelijk, kleurrijk en fantasievol bood dit werk op aangename wijze creatieve ruimte aan dirigent en orkest.

wie: PhilZuid met inaguratieconcert Duncan Ward en solist Cédric Tiberghien
waar: Muziekgebouw Eindhoven
wanneer: zaterdag 25 september