Over en sluiten voor Bang Bang Bazooka: ‘De ziel was er een beetje uit’

Zondagavond 5 juni neemt de Eindhovense rockabilly-rots in de branding afscheid met een allerlaatste optreden in 'de Willemien'.  Voor een volle bak; het concert was in no time uitverkocht. Uitbater Koos Cornelissen zag een tweede avondje ook nog wel zitten, vertelt zanger/gitarist Marcel Hoitsema (59). ,,Maar daar hebben we toch maar van afgezien. Het is mooi zo.”

Niet alleen in Eindhoven Rockcity en wijde omgeving was BBB een begrip. ,,We hebben ook veel in het buitenland gespeeld”, vertelt Hoitsema. ,,Frankrijk, Engeland, Duitsland, Italië, Spanje, Tsjechië”, somt hij op.  ,,Maar ook in Finland en Zweden hebben we gestaan. En zelfs in Rusland, lang geleden. Dat was echt heel erg leuk.” 

,,Ik weet nog hoe we in Sint-Petersburg  verwelkomd werden door nors kijkende, strenge douaniers met van die grote petten op. Maar buiten stonden een paar van die psychobillies op ons te wachten, in korte broek en ramvol getatoeëerd. Die waren blij ons te zien, hadden bier in de auto. Vanaf dat moment was het gewoon drie dagen feest.”

Het waren mooie tijden, waar Hoitsema met plezier op terugblikt. Niet zo zeer met weemoed: ,,Er gebeurde de laatste tijd niet veel meer. De drive was weg. Ik hou van nieuwe dingen maken, maar dat gebeurde steeds minder. En ja, je begint ook een jaartje ouder te worden. Na een optreden ben ik bekaf. En om vijf of zes uur lang in een busje te zitten op weg naar een optreden, zie ik ook niet meer zitten.”

Mooie verhalen komen voorbij. Over gitarist François Besson bijvoorbeeld, samen met Hoitsema de vaste kern van de band die in 36 jaar tijd vier albums uitbracht. Hoitsema wilde hem bij de oprichting in ‘86 er erg graag bij hebben. ,,Een vreselijk goeie gitarist.” De bassist was wat minder gecharmeerd van hem en zette er gelijk een punt achter. 

Tekst gaat verder onder de foto

Dat Besson met zijn wilde moves en woeste blik ook de blikvanger op het podium zou worden, had Hoitsema toen nog niet door. ,,In Nijmegen deden we ons eerste optreden. We begonnen met een langzaam nummer en François ging op het podium zitten. Maar even later ging het gas erop, gooide hij zijn benen in de lucht en begon hij allerlei capriolen uit te halen.”

,,Ooit sprong hij zo van het podium op een barkruk, met zijn Gretsch om zijn nek. Of hij pakte met zijn mond een glas bier van een vol dienblad dat voorbij kwam en sloeg het zo achterover. Over de top? Nee hoor, het is écht wat hij doet.”  

Begin jaren tachtig, toen punk over zijn hoogtepunt heen was en bands als Stray Cats en The Polecats opkwamen, werd Hoitsema gegrepen door het rockabilly- en psychobillyvirus. ,,Maar stop ons niet in een vakje, wij spelen ook blues, punk en country-achtige dingen en zo. We doen de dingen die we leuk vinden.” 

Maar nu dus even niet meer. ,,Nou, ik stop zéker niet met muziek. Ik zie wel wat voor leuks er voorbij komt.” Ook jaren geleden al, in 1994, kondigde BBB aan te zullen stoppen. Hoe serieus moet dit afscheid genomen worden? En komt er misschien toch nog een doorstart? ,,We sluiten niets uit, maar voorlopig even niet.”