Rocken met Vlaams-Brabantse band De Mens, net over de grens, daar mag het nog wél

Terwijl er in Nederland vaak heibel is over wie nu precies de De Grote Drie van de Nederlandse literatuur zijn, is er in Vlaanderen nooit discussie geweest over De Grote Drie van de alternatieve Nederlandstalige rock: Noordkaap, Gorki en De Mens. Punt. 

De eerste - rond oud-Neerpelter Stijn Meuris - maakt binnenkort een comeback (enige Nederlandse concert is in Bergen op Zoom), de tweede is gestopt na de tragische dood van frontman en nationale knuffelbelg Luc De Vos, en de derde? Die rockt na bijna 30 jaar nog steeds onverstoorbaar door.

En dus staat De Mens vrijdag 3 december in CC Palethe in Overpelt (Pelt), net over de grens. Gewoon, omdat het kan, daar wel. Ook al geeft de groep een intieme theatershow in late night talkshow-achtige setting, want de clubtour Aanwezig moest wel worden verplaatst.

Ook In Vlaanderen werden de maatregelen afgelopen week aangescherpt, toch blijft er meer mogelijk dan hier, zoals gedurende de hele coronacrisis meer mogelijk bleef in culturele instellingen. 

De horeca blijft open tot 23 uur, concerten en theatervoorstellingen zijn mogelijk met een zittend publiek, met een ‘Covid Safe Ticket’ (voor ons de internationale QR-code) en een mondmasker.

,,Het is ook hier een soep”, zegt Peter Verstraelen, de agent van De Mens en vele andere Belgische bands. ,,Maar seated mogen we nog door.”

De Mens dus. Verantwoordelijk voor classics die veel Vlamingen, en een enkele Hollandse zuiderling, zo meezingen: Irene, Dit is mijn huis, Ergens onderweg, Jeroen Brouwers (schrijft een boek) of Maandag. De nieuwe single Waar is de liefde? is de voorbode van een nog te verschijnen album.

De liedjes komen uit de poëtische pen van de aimabele oud-journalist Frank Vander linden (Ukkel, 1962), sinds bijna 30 jaar voorman van De Mens en als zodanig een pionier van de Nederlandstalige rock in Vlaanderen.

The Cure, The Jam, The Police; dat is zijn muzikale dna, zo vertelde hij een tijdje terug in zijn woonplaats Brussel.  ,,We spelen Angelsaksische rock in het Nederlands. Dat valt niet iedereen op. Onze single Maandag werd een keer gedraaid op de Franstalige radio. ‘Ik had niet eens door dat het Vlaams was’, zei de dj. Een compliment. Van de andere kant moet ik me al die jaren al verantwoorden waarom ik in het Nederlands zing. Mijn liedjes zitten vol gevoel, tenminste, dat hoop ik toch. Het Nederlands is de taal waarin ik die gevoelens heb. Vóór De Mens zong ik in het Engels, dat werd niks, want daar zat geen spat gevoel in.”

De Mens werd ooit op sleeptouw genomen door de Nederlandse rockband Tröckener Kecks, rond Rick de Leeuw. Maar een doorbraak in Nederland kwam er nooit. Wel een incidenteel optreden in Limburg of Brabant. ,,Maar jullie Brabanders zijn halve Vlamingen.”

Nederlanders zijn het nuchterste volk ter wereld, zegt men, aldus Vander linden, ,,maar muzikaal is het juist veel pathos: alles moet groots, zie Bløf, Hazes of Van Dik Hout. Daar zijn wij bij De Mens niet goed in. We hebben Nederland opgegeven, het is wel goed zo. Na je 40e is het ook geen lolletje om in een busje in de file te staan op de Antwerpse ring om vervolgens op te treden in een gesubsidieerd jeugdhonk voor drie stonede gasten en een paardenkop. We zijn altijd een working band geweest, maar staan toch liever voor 800 of 1800 man in Vlaanderen.”

De Mens Late Night, vrijdag 3 december CC Palethe Overpelt (Pelt). Ook onder meer op 29/1 in CC ‘t Getouw in Mol.