Op het schoolplein komt Bon geen aandacht tekort. Verschillende kinderen vliegen haar om de hals als ze haar zien. ‘Waarom moet je nou weg?’ en ‘ik ga je heel erg missen’ krijgt ze te horen van de leerlingen uit de groepen zes, zeven en acht. In vijf maanden heeft Bon haar credits verdiend als schoolschrijfster. Iedere week kwam ze langs in de verschillende klassen om kinderen aan te sporen te lezen, maar ook zeker om te schrijven.

Zelf kijkt Bon ook terug op een mooie tijd. ,,Ik doe dit op meer scholen, maar het team hier was fantastisch. Dit is een school waar best wel een taalachterstand is, maar uiteindelijk ben ik geëindigd met een schrijversclubje van elf kinderen. Deze talenten moesten hiervoor ook echt een sollicitatiebrief schrijven en kregen extra les.”

De kracht van het project ligt volgens Bon in het feit dat ze vrijer en creatiever mag zijn dan een docent. ,,Bovendien ben je als schrijfster voor die kinderen toch een rolmodel. Als kinderen geïnteresseerd raken in lezen is dat zo’n vooruitgang, want geschreven taal is veel rijker dan gesproken.”

Leerkracht van groep 6 Netty van Rooy is ook enthousiast. ,,Ik merk het toegenomen enthousiasme bij de kinderen. Het kost geld, maar iedere school zou dit minstens één keer moeten doen.”