Om van een voersilo een mini-woning te maken, komt niet helemaal uit de lucht vallen. Geboren en getogen in Eindhoven heeft Van Beers (22) een voorliefde voor de natuur ontwikkeld en was al heel jong gefascineerd door de voersilo’s bij boerderijen: ,,Ik wilde graag weten hoe die er van binnen uit zouden zien. Toen we voor het afstuderen iets moesten maken wat we al heel lang en heel graag hadden willen doen, kwam onmiddellijk die voersilo in me op. Om daar een uitkijktorentje of een kleine woning van te maken.”

Van Beers pakte haar laptop, tikte op Marktplaats simpelweg ‘voersilo’ in, en vond warempel een exemplaar. ,,Kostte eigenlijk honderd euro, maar toen die man vroeg waar ik ’m voor nodig had, kon ik de silo zo meenemen, heel aardig.”
Ze wilde eerst en vooral kijken wat er allemaal mogelijk zou zijn het polyester bouwsel, maar zoiets als een trekkershut zat al wel in haar achterhoofd: ,,Want een kleine woning in een cilinder, dat zie je toch nergens?” Van Beers stuitte wel op een aantal problemen, want waar ze eerst had gedacht een wenteltrap te maken, bleek dat veel te veel ruimte in te nemen en is uiteindelijk gekozen voor een ladder.

Twee houten vloeren liggen er in, met twee uitbouwtjes, incluis ramen en - in de top - een cilindervormig dakraam. Bovenin is ruimte voor een matras - met uitzicht dus op de wolken -, beneden kun je een boekje lezen. Licht is er ook, want via de vulpijp loopt een stroomdraad. Je bereikt de ‘begane grond’ op ruim twee meter hoogte door een ingenieuze, want ruimtebesparende, molenaarstrap. Wat nog ontbreekt is een schilderijtje, liefst rond: ,,Dat hoort hier, toch?” Grinnikend: ,,Misschien kan pa ( kunstenaar Kees de Kort, red.) daarin iets betekenen.”

Door de dikte van de wanden, bijna zeven millimeter, is het volgens Van Beers ook zomers best uit te houden in het huisje-op-poten. ,,Bovendien reflecteert de wand goed. En je kunt het raampje bovenin openzetten zodat het goed doorwaait.”

Wat meespeelde bij het bedenken van haar plan: de veestapel moet kleiner. Dus zal het aantal functionerende voersilo’s mettertijd afnemen en komen er steeds meer vrij. Dat geldt vooral voor de kleinere silo’s, zoals het exemplaar dat nu op de Graduation Show staat. Het hergebruik van materialen staat bij Van Beers haast vanzelf ook hoog in het vaandel.

Mede dankzij de hulp van zo ongeveer alles en iedereen in haar omgeving is het gebouwtje in anderhalve maand in elkaar gezet: ,,Ja, heel zwaar, maar ontzettend leuk om te doen.”

Het gebouwtje staat nu op cultuurboerderij Op Kapittelsbos in Grathem, waar het wordt gebruikt als meditatieplek. Daar gaat-ie na de Graduation Show ook weer naar terug.

En dan? Wat is de volgende stap? Van Beers denkt, heel voorzichtig nog, aan een serie trekkershutten: ,,Liefst op de plekken waar ze nu staan, bij boerderijen, die vaak in mooie, groene omgevingen liggen. Waar je dan dus een of twee nachten kunt slapen en vervolgens weer verder kan wandelen, van silo naar silo. Maar, omdat ze zo weinig ruimte innemen, zou je ze ook bij elkaar kunnen zetten, als tijdelijke woningen.” Lachend: ,,Ja, een soort silo-bos.”

Nee, ze heeft nog niet in haar trekkershut kunnen slapen. Misschien, stiekem, tijdens de Graduation Show…?

Graduation Show, Beursgebouw Eindhoven, Lardinoisstraat 10.