Storioni Festival blijft dit jaar noodgedwongen wat dichter bij huis

Nee, ideaal is het zeker niet, dat streamen, zegt Wouter Vossen, violist van het van oorsprong Brabantse Storioni Trio. ,,Maar zoals je afgelopen jaar vast vaker hebt gehoord: beter dan niets! En bovendien hebben we er inmiddels ervaring mee, waardoor we voor een nóg aangenamere beleving kunnen zorgen.”

Treedt het festival de laatste jaren actief naar buiten - denk aan het geslaagde straatfestijn ‘Music in de Streets’ in de Eindhovense binnenstad - dit jaar vindt een en ander noodgedwongen weer achter gesloten deuren plaats.

Toch is er veel beweging, al was het maar omdat de speellocaties zich door de hele stad en daarbuiten bevinden, en de muzikale honger zelfs vanuit de eigen auto kan worden gestild (Wachtkamerconcerten, in samenwerking met de Ambulance Dienst). 

Hoofdplek van het Storioni Festival blijft Muziekgebouw Eindhoven, maar ook Domusdela, de werkplaats van Piet Hein Eek, de blauwe zaal van de Technische Universiteit Eindhoven en Kasteel Heeze zijn gepromoveerd tot festivallocatie. En waren we gewend aan tientallen musici die vanuit de hele wereld kwamen invliegen, dit jaar is de bezetting meer van eigen bodem.

Festivalcomponist is de gelauwerde Australische componist/altviolist Brett Dean (1961). Hij schreef vorig jaar de festivalcompositie Imaginary ballet, maar die heeft om bekende redenen niet kunnen klinken. ,,We willen ons kunnen verbinden met de klanktaal van een componist”, zegt Storioni Trio-pianist Bart van de Roer op de vraag ‘waarom Dean?’ ,,We houden van muziek waarin gevoel en expressiviteit een rol spelen en waarin we ook iets van onszelf kunnen leggen. Brett Dean was gast bij het orkest van onze cellist Marc (Vossen, Antwerp Symphony Orchestra, red.). Zijn sprankelende, ritmisch krachtige en beeldende idioom sprak ons aan. Groot voordeel is dat Dean zelf een uitstekend altviolist is en denkt vanuit zijn instrument.”

Imaginary ballet is geschreven voor pianokwartet, de première wordt tijdens het openingsconcert gespeeld door het Storioni Trio met Brett Dean als vierde man. ,,Ik heb geprobeerd me bij het schrijven van Imaginary Ballet niet door het coronavirus en al het gedoe daaromheen te laten beïnvloeden, maar dat is niet gelukt”, vertelt Dean. 

,,Het was net als met de spreekwoordelijke olifant in de porseleinkast, hij was er, lomp en wel, ik kon ’m niet negeren. Hij knipoogde naar me, pronkte met zijn aanhoudende hoest, hoge koorts en verlies van smaak en geur. Ik merkte dat ik deze ellendige pandemie te lijf wilde gaan, wilde bezweren. Dit maakte mijn stuk ritmischer, energieker en gloedvoller dan ik normaal al schrijf, guilty pleasures als oude pop-, rock- en dancefavorieten slopen er vanzelf in.”

Wat begon als een abstract kamermuziekstuk voor klassiek pianokwartet werd vanzelf een ‘Imaginary ballet’ met dansachtige bewegingen, aldus Dean. ,,De delen heb ik dan ook maar dansnamen gegeven als Caprice, Obsessions, Stretto Dance en Skittish.”

De dansen worden afgewisseld met langzame intermezzo’s. Een daarvan is een saluut aan de Amerikaanse componist Charles Ives (1874-1954), die zich liet inspireren door de ‘mysterieus mistige winterschemering’ in het dorp Donnington, West-Berkshire, waar globetrotter Dean tussen de lockdowns door af en toe zijn heil zocht. ,,Een ander intermezzo, een treurzang, schreef ik ter nagedachtenis aan John Curro, mijn dierbare vriend en altvioolleraar.” En voor wie zich geïnspireerd voelt: dansen is toegestaan, voegt hij toe.