In de wei graast een Belgische knol, door de landerijen slingert een weggetje langs knotwilgen. Alleen fluitende vogels overstemmen de stilte. De camera zoomt in op een oude boerderij en schuurtjes. De tijd lijkt hier te hebben stil gestaan. Sterker: dat is ook zo. In de boerderij, zo zien we even later, is sinds 1930 nauwelijks iets veranderd. Alleen wordt er in dit ‘mini-museum’ nu het Eindhovens Dagblad gelezen in plaats van het Eindhovensch.

Dit idyllische plaatje vormt het decor van de documentaire ‘Zorg voor Doy’ van Inge Guffens en Eva Zwart.

De documentaire, gefilmd tussen begin 2017 en eind 2018, begint bij de dan bijna tachtigjarige Doy Kemps. Hij woont al zijn hele leven op een boerderij aan de Notel in Oirschot. Zijn jonge achterneef Toon groeide ook op een boerderij op en droomt ervan om weer ‘vrij’ te wonen, samen met partner Janne. Hun idee: de boerderij kopen en van de schuur (’’t schop’) een mantelzorgwoning voor Doy te maken, want ,,een man met een goed hart verdient een mooie oude dag op zijn favoriete plekje.”

We volgen de hoofdrolspelers op hun tocht langs de instanties, met soms ook broer Doki erbij, die de boerderij al eerder verliet. De gemeente staat ‘bijzonder positief’ tegenover het plan: ,,Dus jullie willen een aanleunwoning bouwen in een schuur voor een rustende boer, op zijn eigen erf?” 

De Monumentenwacht stelt de achterstallige staat van onderhoud van de schuur vast (iets met schoren, korbelen, blokelen en gebinten), en de notaris zegt tegen Doy en Doki: ,,Jullie kunnen nu nog nee zeggen hè.” De architect vat het plan bondig samen: ‘Jij in de schuur, zij in de boerderij.’ Die schuur moet daarvoor wel eerst helemaal leeg, en daarna grondig op de schop. 

Wat Doy er zelf allemaal van vindt? De nuchtere en goedlachse boerenzoon ondergaat het gelaten. Het is geen prater. Maar als hij iets zegt, is het veelzeggend. ,,Het kwam zo uit, anders was ik toch wel liever in het huis blijven zitten. Maar ja, ze zeggen dat ze er iets moois van kunnen maken, dus dat zal dan wel hè...”

Natuurlijk is Doy uiteindelijk in z’n nopjes met zijn fraai opgeknapte onderkomen. Het is van alle gemakken voorzien, zoals een automatische relaxfauteuil, breedbeeld-tv, een fris bed en luxe douche. Kan hij elke dag douchen en daarna meteen zijn bed in rollen, glundert een familielid. Zo gemakkelijk laat Doy zich nou ook weer niet pamperen. Hij kijkt ondeugend in de camera: ,,Maar dan moete wel erst een bietje vuil zin, nie?”

Première ‘Zorg voor Doy’, zaterdag 16 oktober, Beholders Internationaal Documentaire Festival, CHV Noordkade, Veghel, 12.30u. Om 14u Q&A met de hoofdpersonen, wethouder Rik Compagne (Zorg, Volksgezondheid en Volkshuisvesting, Meierijstad) en de makers. Info: zorgvoordoy.nl