Sterker nog, het was Hadelichs idee om de tweeëneenhalf jaar geleden door philharmonie zuidnederland uitgevaardigde opdracht tot het schrijven van een vioolconcert aan Dennehy te geven. En Hadelich speelde de sterren van de hemel. Trefzeker en ritmisch niet uit het veld te slaan stond hij daar, zijn linkerhand een groot deel van de tijd zeer hoog op de e-snaar, fluisterend, zingend, zijn warme toon steeds intens en royaal, geconcentreerd op de eigenzinnige en originele zeggingskracht van de muziek, die de elementen lucht, water en aarde tot onderwerp heeft. 

Een gemakkelijk stuk is het ook inhoudelijk niet. De eerste minuten stootte het in zijn onverbiddelijke ritmische hakkerigheid af, ‘blijft dit zo’? Ja, maar Dennehy voerde mee en overwon. Hadelichs solo was nauw verweven met de eveneens veeleisende orkestpartijen; valt de een dan valt de ander. Er viel niemand, de muziek zegevierde, mede vanwege de duidelijk dirigerende Klaus Peter Flor. 

Violist en orkest omhelsden elkaar figuurlijk na afloop, en dat zegt wat van de kracht van de muziek, van de kwaliteit van de musici en de wederzijdse waardering. De Vijfde Sjostakovitsj? Heerlijk! Aangrijpend in zijn aanklacht, treurig in de verstilde pianissimi, brutaal en banaal in de lange neus die hij trekt naar Stalin en zijn onderdrukkende regime.

Wie: philharmonie zuidnederland, violist Augustin Hadelich o.l.v. Klaus Peter Flor.
Wanneer: zaterdag 23 oktober 2021
In Muziekgebouw Eindhoven