Dit jaar is het 25 jaar geleden dat Jules de Corte overleed. Reden voor NTR en VPRO om de blinde zanger en liedjesschrijver uit Deurne centraal te stellen in een aflevering van het geschiedenisprogramma Andere Tijden.

Andere Tijden gaat met zijn zoon en zanger Ernst de Corte (1960), die de liedjes van zijn vader levend wil houden, terug naar het huis in Helenaveen waar hij opgroeide. Hun verhouding was lang complex. Jarenlang wilde Ernst niets van zijn vader weten, omdat deze zijn vrouw en zes kinderen verliet voor een veel jongere vrouw.

Jules de Corte (Deurne 1924 - Eindhoven 1996) nam in 1955 zijn eerste mini-elpee op: Levensliedjes. Volume I, en groeide uit tot een ster. Hij schreef honderden liedjes, vaak met een maatschappijkritische ondertoon. Zo stelde hij onder meer de ‘hypocrisie’ van de katholieke kerk aan de kaak. In 1962 bracht hij een lp uit met door (zijn werkgever) de KRO verboden liedjes: Liedjes die eigenlijk niet mogen.

Bekende songs van De Corte zijn De vogels, Ik zou wel eens willen weten, Hallo Koning Onbenul en Als je overmorgen oud bent.

Toen hij veertien maanden was werd De Corte blind, naar verluidt mede door een verkeerde diagnose van de bekende, maar eigenzinnige Deurnese dokter Hendrik Wiegersma. De Corte was eigenlijk voorbestemd voor een leven in het blindeninstituut De Wijnberg in Grave, maar op 5 april 1945 verliet hij dit klooster om een carrière in de muziek te beginnen, als pianist en zanger.

In Andere Tijden komen ook bewonderaars en geestverwanten van De Corte aan het woord, waaronder Gerard Cox, Ivo de Wijs en Doe Maar-frontman Henny Vrienten, die in zijn jonge jaren niet uit durfde te komen voor zijn liefde voor het werk van De Corte.

De eveneens blinde musicus Bert van den Brink (Geldrop, 1958) vertelt in de documentaire hoe hij als 7-jarige met zijn ouders bij De Corte thuis kwam voor raad. Van den Brink en De Corte traden begin jaren tachtig nog samen op. 

‘Andere Tijden’, woensdag 10 februari, 22.20 uur, NPO 2