Kranten na EK-finale: ‘Bittere ironie in een deprimerend verhaal voor Engeland’

,,Na een spannend en felbevochten gelijkspel viel de beslissing op Wembley in de strafschoppenreeks”, schrijft The Sun. ,,Maar het werd opnieuw een fiasco voor de Three Lions. Gianluigi Donnarumma stopte de strafschoppen van Jadon Sancho en Bukayo Saka. De nationale fobie leek overwonnen, maar in de pijnlijke shoot-outs ging het opnieuw mis. Saka miste de beslissende.”

The Sun is ondanks het nieuwe penaltytrauma wel ‘trots’ op de Engelsen. Pride of Lions, kopt het. ,,Kop omhoog, mannen. Volgend jaar is er alweer het WK.” 

,,Engelands hoop om na 55 jaar nog eens een trofee te winnen, eindigde in een nieuwe lijdensweg, en dat na een fatale penaltymisser van Saka”, analyseert de BBC. De Britse omroep toont wel begrip voor de jonge aanvaller. ,,Wat een vreselijke avond voor zo’n jonge en goéde speler die moed toonde. Hij werd getroost door Southgate en zijn ploegmaten, maar Saka en alle fans op Wembley waren ontroostbaar. Engelands jaren van pijn gaan door. Ze hebben progressie gemaakt, maar dan nog bleek de finale winnen net te hoog gegrepen. Southgate moet nu reflecteren en bekijken of hij de juiste beslissingen nam qua tactiek, wissels en strafschopnemers. Maar eens het stof gaan liggen is, kan Engeland focussen op de progressie die het maakte. Ze zetten weer een stap vooruit in vergelijking met het WK in Rusland en zijn mogen al reikhalzend uitkijken naar het WK in Qatar.”

,,Zó dichtbij”, kopt The Guardian vandaag. ,,Het werd een deprimerend verhaal van pech voor Engeland. Want laat ons niet vergeten: ze hadden alles in eigen handen na de vroege openingsgoal van Shaw. De spijt overheerst. Ondanks alle vooruitgang, de feel good-vibe en sympathie rond de Three Lions, was winnen het enige wat telde.”

Volgens Daily Mail braken drie mannen de harten van de Engelse fans: Marcus Rashford, Jadon Sancho en Bukayo Saka. ,,Net als hun manager, Gareth Southgate, in 1996. Net de ‘specialisten' die laat in het veld werden gebracht om een strafschop te maken, misten. Bittere ironie. Prins George zag er ontroostbaar uit toen William en Kate hem toespraken in de koninklijke loge van Wembley. It all ends in tears.”

,,Een nieuwe hartverscheurende penaltyreeks voor Engeland en Southgate”, begint Sky Sports het verslag. ,,Op het randje van glorie zakte Engeland in elkaar voor de ogen van hun eigen supporters. Voor de spelers bleef er alleen wanhoop over. Southgate probeerde Rashford, Sancho en Saka te troosten, maar hij besefte maar al te goed hoe slecht zij zich voelden. De manager kan spreken over de progressie van zijn jong team en hoe ze het land hebben verenigd. Maar er zal ook een wreed besef zijn dat de glorieuze kans van Engeland om in eigen huis het EK te winnen, verloren is gegaan.”

,,Football is coming home”, schrijft de Gazzetta dello Sport. ,,Want voetbal is ook thuis in Italië, een prachtig blauw thuis. We staan opnieuw aan de top van Europa. En we hebben dat in het hol van de leeuw gerealiseerd. In het bijzijn van 60.000 fans die hun team 120 minuten lang toeschreeuwden.”

Waarop de krant nog een tweede steekje uitdeelt. ,,Italië heeft de Three Lions getemd en er welpjes van gemaakt, nadat ze een hele maand plezier hadden gemaakt. Vandaag hebben we gewonnen als hoofdrolspelers, niet als opportunisten, zoals we in het verleden vaak zijn genoemd. Dat is de grote verdienste van dit toernooi. Het Italiaanse merk schittert weer. Ons volk heeft weer geluk gevonden. Italië, we houden zoveel van jou!”

,,It’s coming Rome’. De beker komt naar Italië. We zullen jullie met open armen ontvangen”, aldus de Corriere dello Sport. ,,Een sprookje, na de laatste eindzege in 1968. Het was een gekke rit, van het missen van het WK - een dieptepunt - tot de triomf op Wembley. Engeland buigt, na eerder ook Spanje en België, voor dit Italië. En Mancini barstte in tranen uit: hij verdient het. Deze beker is boven alles zijn verdienste. Hij smeedde een ongelooflijke groep, die één was. De Azzurri lieten het beste voetbal van het hele toernooi zien, zelfs zonder grote spelers in de ploeg te hebben.”

,,Het was bijna symbolisch. De twee invallers die Gareth Southgate vlak voor tijd inbracht (Rashford en Sancho) misten beiden hun strafschop”, schrijft de Franse sportkrant L’Équipe. ,,Het was een wrede, maar logische afloop voor de Three Lions, die vergaten om te blijven aanvallen na de openingstreffer van Luke Shaw.”

Het team dat het beste voetbal speelde, won het toernooi, vindt de Franse krant. ,,Het land ook dat iedereen in Europa de titel wel gunde. De ploeg van een bondscoach die de verloren glans kon terugbrengen na het gemiste WK van 2018. Nu zijn ze 34 (!) duels ongeslagen. De twee grootvaders van het team, Leonardo Bonucci en Giorgio Chiellini, zijn samen 70 jaar oud, maar ze speelden een geweldig toernooi.”

,,Fratelli d’Italia. Italië is opgestaan. Broeders van Italië.’ Italië is wakker geworden. De woorden van het volkslied kwamen gisterenavond tot leven op Wembley. De Azzurri pakten hun tweede EK in de geschiedenis in de ‘kathedraal van het voetbal’. Ze hebben er op moeten wachten sinds 1968, maar het was het waard. In drie jaar ging Italië van niets, naar alles. En (bijna) alle credits daarvoor gaan naar Roberto Mancini. Hij ging na het missen van het WK aan de slag met een gebroken team en bracht het weer naar de top. Maar Italië won niet alleen: ze hebben het gedaan door het catenaccio overboord te gooien. Op enkele momenten na, speelde Italië het beste voetbal op dit EK.” 

,,Engeland zal tijd nodig hebben om deze strafschoppenreeks te vergeten. Deze titel had de droogte na 55 jaar eindelijk doorbroken. En Gareth Southgate zal nog het langst van al nodig hebben. Hij is verantwoordelijk voor de beslissing die slecht uitdraaide. Heel slecht.”

Kranten in Frankrijk, Duitsland en Italië linken ook nog naar de Brexit. La Stampa, de Italiaanse krant, verwees nog even naar de steun voor Italië van ‘heel Europa’. ,,Zelfs de voorzitters van de Europese Commissie en de Europese Raad, eigenlijk heel Brussel, juichte Italië gisteravond toe.” Ook Bild had weinig sympathie voor Engeland. ,,Dit is jullie straf! Engeland, weer niets!” Ook Süddeutsche Zeitung kon enig leedvermaak niet maskeren. ,,Dit zijn de Europese sancties.”