Kuiper geeft never nooit op

Nicky Kuiper is geen opgever. Daar hoeft hij zichzelf bijna nooit aan te herinneren. Ook niet als de inmiddels 28-jarige verdediger weer eens aan het revalideren is in een of andere lege sporthal. Voor de poen gaat hij niet telkens weer dat gevecht aan. Als-ie uiteindelijk maar weer met die andere gasten op het veld staat, dan is het goed.

Kuiper had de wereld aan zijn voeten, toen hij in 2009 een vijfjarig contract tekende bij FC Twente. De jeugdelftallen van Oranje had hij toen al doorlopen; het werd tijd om te oogsten. Na de historische landstitel in Enschede ging het echter helemaal mis met Kuiper. Blessure op blessure, vaak door een portie onversneden pech. Zijn carrière zou nooit tot bloei komen. Kuiper gaat er zelf vanuit dat hij ook niet zomaar meer een heel seizoen zal voetballen. Die gedachte komt deels voort uit zelfbescherming, maar ook omdat hij zijn lichaam als geen ander kent.

,,Ja, ik raakte geblesseerd aan mijn kuit, net op het moment dat ik me steeds fitter begon te voelen. Dan moet je dus weer een stapje terug doen, al had ik ook niet gedacht dat ik ineens even 38 wedstrijden zou spelen. Met mijn blessurehistorie calculeer je in dat dit kan gebeuren. Dat is zelfkennis ook. Je houdt er toch ergens rekening mee, zodat je ook minder teleurgesteld bent als je weer in de ziekenboeg zit. Ik voel me weer goed. Als de trainer me nodig heeft, ben ik er."

,,Toen het bij Alessio (Carlone, red.) gebeurde, ben ik weggelopen. Ik hoorde hem schreeuwen en kon het niet aanzien, we wisten eigenlijk meteen dat het mis was. We hebben de training nog afgemaakt, maar ik was er niet helemaal meer bij met mijn hoofd. Een paar dagen later was het weer raak met Fries (Deschilder, red.). Ik had de tranen in mijn ogen staan. We zijn meteen gestopt met trainen. Het is zo verschrikkelijk rot voor die jongens. Ze zitten in de kracht van hun voetballeven. Bovendien loopt het contract van Fries af. Zo'n blessure kan een enorme impact op je carrière hebben."

,,Gek genoeg trek je op dat soort momenten ook weer naar elkaar toe. Het teamgevoel is er sterker door. We willen Alessio en Fries steunen. Veel kunnen we niet doen, maar we willen wel wedstrijden voor hen winnen. Het blijft ook topsport, we moeten verder."

,,Ik ben er kampioen geworden en heb ook echt een aandeel in die titel gehad. Ik zat dat seizoen bij de dertien of veertien spelers met de meeste speeltijd. Ik heb laatst nog eens dat dvd'tje gekeken, kippenvel man. Echt heel gaaf. Het is de enige titel in de clubgeschiedenis, dat nemen ze me niet meer af. Hoewel ik er eigenlijk niemand meer ken, vind ik het leuk om er weer eens terug te keren."

,,Opgeven, dat zit er niet in. Telkens als ik op het veld sta, denk ik: dit is het mooiste wat er is. Waarom zou ik stoppen? Ik verdien bij FC Eindhoven niet de jackpot; ik kan mijn boodschappen doen en op en neer rijden. Maar misschien halen we de play-offs en speel ik een aantal goede wedstrijden. Dat is het mooie aan de voetballerij; er liggen altijd weer kansen. En dat geldt ook voor FC Eindhoven, op bezoek bij FC Twente."