Na ‘Dreamdays’ realiseert Ogenia nu echt dromen, samen met heel FC Eindhoven: ‘Ik kan het eigenlijk niet geloven’

Overleven was het, 459 - vaak eenzame - dagen lang. Ogenia stond sinds oktober 2020 aan de kant door een knieblessure en hield met de applicatie Dreamdays op de dag nauwkeurig bij hoe lang zijn revalidatie duurde. Bij zijn rentree in januari ging het aftelprogrammaatje de prullenbak in.

,,Dat was de eerste mijlpaal”, vertelde Ogenia vrijdagavond na de 3-1 zege op De Graafschap. ,,Mijn invalbeurt even later was de tweede mijlpaal. En nu dit. Dit is een heel bijzondere. Er zit sowieso emotie bij, ja. Ik kan het eigenlijk niet geloven.”

Het leest als een jongensboek. Slechts een paar uur voor de aftrap hoorde de vleugelverdediger dat hij zou spelen, in plaats van de niet helemaal fitte Jasper Dahlhaus. Pas zijn tweede basisplek dit seizoen, in zo’n belangrijke wedstrijd. Maandag werd het 1-1 bij De Graafschap, dat vrijdag in de openingsfase wat speldenprikjes uitdeelde. FC Eindhoven begon wat nerveus, tót dat ene moment.

In minuut tien sneed de opgekomen Ogenia naar binnen vanaf links, bal aan de voet. ,,Niemand liep op me af.” Op de punt van de Doetinchemse zestien probeerde hij het maar. ,,Ik raakte ‘m perfect.” Boem, verre hoek, 1-0. Afgewerkt als een aanvaller. ,,Ik rende meteen naar de dug-out, naar de wissels. Zij vingen me op tijdens mijn blessure, met hen trok ik veel op en wilde ik het feestje vieren. Ik weet hoe het is: iedereen op die bank wil belangrijk zijn.” 

Ogenia was vrijdag belangrijk. Zijn goal fungeerde als brandstof voor het geloofvuurtje en leidde de historische overwinning in. ,,Hier doe je het voor. We mogen nu blijven dromen van promotie. En persoonlijk ga ik deze ook zeker onthouden.” De 23-jarige grijnst: ,,Daar heb ik geen applicatie voor nodig.”

Waar FC Eindhoven afgelopen weken veel kansen liet liggen, was het vrijdag in het eerste half uur erg effectief. Hoewel De Graafschap kort na de 1-0 terugkwam tot 1-1, stond het op het kwart alweer 3-1 voor de blauwwitten

Charles-Andreas Brym tikte in alle vrijheid binnen uit een voorzet van Collin Seedorf en twee minuten later deed Joey Sleegers zijn bijnaam ‘Messi van de Aalsterweg' weer eens eer aan. Hij vond ineens een extra versnelling, stak door het hart van de Doetinchemse defensie en stiftte met zijn mindere linker binnen, via de paal.

Tekst gaat verder onder de foto.

Beide doelpunten werden uitgebreid gevierd voor de Henk Bloemers-tribune, die net als de rest van het Jan Louwers Stadion gevuld was. 4200 bezette zetels, een beloning voor het topseizoen. In de rust keken supporters elkaar aan, bij de bar en op de toiletten. ‘Gaat het gebeuren?’ was dé vraag. 

Na 2010 struikelde FC Eindhoven namelijk viermaal over de eerste play-offhorde (2012, 2014, 2015, 2016). Die statistieken speelden niet bij de selectie, bleek vooraf. Maar het kleefde wel aan de club en zorgde voor wat extra spanning bij de aanhang, die hun helden na de pauze zag inzakken en tegenhouden. Met succes, al moest doelman Nigel Bertrams wel twee cruciale reddingen verrichten.

De eredivisiedroom leeft. De supporters zongen tot lang na het laatste fluitsignaal. De vlaggen bleven maar wapperen, wat voor spierpijn in de ochtend zal zorgen. Er vloeiden zelfs tranen, er was gesnik. ,,Een rol spelen in de play-offs, dat wilden we”, sprak trainer Rob Penders, die zaterdagavond weet of zijn team dinsdag in de volgende ronde ADO Den Haag of NAC Breda treft. ,,De supporters maakten een filmpje voor ons, er was een mars van het café naar het stadion. FC Eindhoven leeft, en daar genieten we enorm van.”