Dodenherdenking blijft belangrijk voor veteranen; eigen vak tijdens Dodenherdenking op Brits Ereveld in Mierlo

De soldaten die op het ereveld begraven liggen kwamen onder meer uit Engeland en de Schotse Hooglanden om Nederland te bevrijden. Sommigen waren pas 19 jaar oud toen ze sneuvelden. 

,,Veteranen weten wat de doden op het Ereveld hebben meegemaakt”, aldus Joost van der Vleuten (43), voorzitter van de Stichting Veteranen Geldrop-Mierlo. ,,Allemaal herkennen we de geur van de oorlog, de constante dreiging en de alertheid die je 24 uur per dag, zeven dagen in de week moet hebben. We voelen ons met hen verbonden.” Secretaris Bart Smits, vult aan. ,,We zien de kameraden die sneuvelden tijdens een missie waar wij naar toe gingen als het ware tussen de graven staan. Het doet me dan ook goed dat er de jaren voor corona weer veel publiek was tijdens de herdenkingen.”

De veteranen voelen een band met de doden, maar zeker ook met elkaar. ,,We hebben aan een half woord genoeg.” En dat geldt niet alleen voor de mannen waarmee ze op missie zijn geweest, hoewel die kameraden voor het leven zijn geworden; dat gaat voor alle veteranen op. ,,We wilden allemaal mensen helpen”, legt Van der Vleuten uit. ,,Voor dat doel werden we getraind, bereidden we een missie voor en gingen naar een oorlogsgebied. Dat schept begrip en een band.”

Van der Vleuten is tegenwoordig verpleegkundige in het Geldropse Anna Ziekenhuis op de afdeling cardiologie. Hij werd op zijn 17de militair. ,,Ik wist niet goed wat ik wilde worden, alleen dat ik mensen wilde helpen en dat ik iets van de wereld wilde zien. 

In 1999 werd hij uitgezonden naar Kosovo. ,,De bombardementen waren net gestopt. Het was een humanitaire missie van de NAVO om de stabiliteit te bewaken tussen de Albanezen en de Serviërs.” Van der Vleuten was chauffeur van de militaire ambulance van een plaatselijk ziekenhuis. ,,Wij waren voor de bevolking het eerste aanspreekpunt voor medische zorg. De hulppost heeft veel kunnen betekenen in het gebied waar landmijnen lagen en het nog niet rustig was.”

Bart Smits (67) is kapitein b.d. (buiten dienst) en is in 2001 en 2002 in Bosnië geweest en in 2006 in Afghanistan. ,,Ook ik wilde er zijn voor mensen in die gebieden. Vooral voor de kinderen.” Tegenwoordig helpt hij veteranen met PTSS en is net terug van de Invictus Games, het internationale sportevenement voor fysiek en/of mentaal gewonde militairen . ,,Het voelde in Den Haag als thuiskomen”, vertelt hij. ,,Waar veteranen ook vandaan komen, ze hebben dezelfde dingen meegemaakt. Ze begrijpen dat er behalve lichamelijke oorlogswonden ook geestelijke kunnen zijn zoals PTSS. Ze weten hoe ze moeten helpen als er een helikopter overvliegt of een groep meiden staat te gillen van enthousiasme, wat de oorlog terughaalt bij een veteraan. Het is één grote familie. Sporten helpt om PTSS te verwerken en dat is belangrijker dan winnen.”

Op 4 mei om 19.45 uur staan de veteranen op het Brits Ereveld in Mierlo om respect te betonen aan de gesneuvelden. Daar zijn niet alleen de 200 veteranen van de gemeente welkom, ook uit de omliggende dorpen. Op 15 september is er een veteranenbijeenkomst in Geldrop-Mierlo.