In het hoofd van Vincent van Gogh

De film zal na de herinrichting van de Brabantse Van Gogh centers worden vertoond als introductie van het Brabantse Van Gogh-verhaal. De opnames zijn gemaakt via headcams op de hoofden van ‘toekomstige bezoekers’, een jongetje, een kunstenares en een buitenlandse toerist. Door hun ogen zien we Brabant. Tegelijkertijd horen we in de nieuwe introductiefilm van Van Gogh Brabant wat Van Gogh dacht en waar hij over droomde. 

De personages spreken brieffragmenten uit. Maar het konden de gedachten van de personages zijn. ‘Dit is Brabant, de plek waar ík verliefd ben geworden op de natuur’ zegt het jongetje hartstochtelijk. En in de stem van de kunstenares klinken haar en Vincents dramatiek: ‘Hoe lang ga je door als niemand je werk waardeert?’.

In de Studio van Bazelmans Audio Visual in Veldhoven sprak presentator Cornald Maas met Frank van den Eijnden (directeur Van Gogh Brabant) en Jeroen Veldkamp, bedenker en producent van de film. ,,De grondslag voor de nieuwe film is de vernieuwing van de Van Gogh centers. Het zijn prachtige locaties, maar er is vernieuwing nodig van inrichting en uitstraling”, legt Van den Eijnden de thuiskijkers uit. 

,,Ook het verhaal moet anders worden verteld. Iedereen kent het Frankrijk van Van Gogh, maar het verhaal van Brabant moet duidelijker. In Zundert, Etten-Leur en Nuenen wordt het hele verhaal verteld. Dat moet in hoofdstukjes die op elkaar aansluiten. Zo hoor je op de verschillende plekken uiteindelijk alles en wordt het verband tussen de plekken, later komt daar Tilburg bij, duidelijk. Het is één verhaal en dat is het verhaal van Becoming Vincent. Het is de bedoeling dat bezoekers de film zien voor zij het museum in gaan. De film moet de mensen in het Brabantse verhaal van Van Gogh trekken voordat zij het lokale deel zien.”

De film is een technisch hoogstandje vol mooie beelden die vloeiend in elkaar overlopen. Veldkamp: ,,Vincent ging naar plekken en interpreteerde die met schetsen. Wij gingen naar die locaties en via de headcam ziet de kijker de plek. Het personage spreekt een brieffragment uit. Het maakt dat je in hun hoofd zit. In het hoofd van Vincent via tekst en in het hoofd van de bezoeker via beeld. Dat wringt een beetje, dan denk je, ben ik de bezoeker of ben ik Vincent? De beelden vloeien over in foto’s, die overvloeien in een schilderij of tekening. Voilà, de interpretatie en het wordingsproces van Vincent. Er is geen afstand. De kijker krijgt de ervaring een stukje Vincent in zichzelf te ontdekken.”