In Nuenen bestaan de bijenveldjes vol bloemen vijf jaar: ‘Het is géén pluktuin!’

„Kijk, nu de zon de bloemen heeft bereikt, zie je meteen bijen komen.” Harm Brouwer wijst en in zijn stem klinkt voldoening. Hij en zijn vrouw Tineke zijn de beheerders van het bijen- en vlinderveldje aan de Putterlaan. De zon verdrijft langzaam de schaduw van het veld en meteen is er insectenleven: rondvliegende bijen, een scharrelende pyjamawants en een gouden torretje.

Er zijn negentien bijen- en vlinderveldjes in het dorp. Van best wel groot tot vier vierkante meter klein. Ze worden bijgehouden door in totaal dertig vrijwilligers die zijn verzameld in een werkgroep. Het oudste veldje viert deze zomer het eerste lustrum.

Dat mocht niet als particulier, wel als bedrijf of stichting. „Ik was al passief lid van het IVN en ben toen actief lid geworden. IVN was enthousiast en hielp mee. Zo ontstond in de zomer van 2016 de werkgroep en binnen een half jaar tijd waren er acht veldjes.”

Dat verliep in het begin niet altijd even soepel, aldus Oors. „Soms wilden mensen ‘lelijke’ struiken weghalen, maar ook die spelen een rol in een biotoop en bieden beschutting en nestplaatsen.” Soms ging het mis vanuit de gemeente. „Dan was ergens gemaaid waar dat niet de bedoeling was. Dan stonden de tranen in mijn ogen.”

Inmiddels werkt de gemeente heel goed mee, volgens Oors. „Nu plagt de gemeente bij de start van een veldje het stuk af, de bovenlaag is dan weg. Soms slaan ze paaltjes om het veld af te zetten, een andere keer leggen ze boomstammen, we krijgen alle medewerking.”

Tineke Brouwer: „Er stond een keer een oudere heer te kijken en ik vroeg hoe hij het vond. ‘Drie keer niks’ zei hij. Toen ik de bedoeling uitlegde, kon hij het toch wel waarderen.” Zij en haar man Harm genieten van het veldje. „Ik zou het niet willen missen. Ik kwam hier eens langs toen Paula bezig was. Ik vroeg of ik mee mocht doen en nu hebben mijn man en ik het van haar overgenomen.”

Niemantsverdriet was lid van het IVN en kende het initiatief. „Ik wilde graag helpen in mijn buurt. Ik heb toen overal aangebeld om de interesse te peilen.” Marie-José Knegtel woont schuin tegenover het veldje aan de Vallestap. „We hebben het samen omgespit en de palen er in gejast. Het was al een mooi plekje, er staan veel klaprozen. Die zijn in de zomer allemaal opgekomen.”

Soms leidt die bloemenpracht tot misverstanden, vertelt Oors. „We betrapten ooit iemand met de armen vol bloemen. Dat is niet de bedoeling. Bij elk veld hangt een geplastificeerd A4’tje met de uitleg over het veldje. Daar  hangen nu ook A4’tjes met de tekst ‘Dit is geen pluktuin’. Want het is een tankstation voor bijen.”