Nanda Niemeijer uit Mierlo helpt als clown dementerende ouderen en gehandicapten

Ongeveer een jaar nu bezoekt Niemeijer als Nantje mensen die dementeren of een verstandelijke beperking hebben en probeert zo  contact met hen te maken. Ze is bezig met haar eigen bedrijfje en werkt via de stichting miMakkus. Daar volgde ze ook een speciale opleiding  om als zogenaamde contactclown aan de slag te kunnen. 

Het ziekteproces van haar eigen vader maakte dat ze deze stap in haar leven zette. Hij kreeg drie jaar geleden de diagnose vasculaire dementie. ,,Ik bedacht al snel dat er een moment zou komen waarop hij niet meer zou kunnen praten. Ik vroeg me af hoe ik dan toch contact met hem zou kunnen houden", vertelt de Mierlose. ,,En toen ben ik gewoon gaan googelen." Zo belandde ze uiteindelijk bij miMakkus. In haar vrije tijd deed Niemeijer al aan theater, dus clown worden paste eigenlijk prima bij haar.

Als Nantje heeft ze vooraf nooit een plan. Als ze ergens binnen komt, blijft ze eerst  een poosje staan en probeert de sfeer in te schatten. Ze heeft altijd een koffertje met attributen bij zich. Een ouderwets geurend Maja-zeepje bijvoorbeeld - ,,die had mijn oma vroeger ook"-, een muziekdoosje dat Für Elise speelt, een veer. ,,Maar vaak gaat de koffer niet open", zegt Niemeijer. ,,Want ik kan alles gebruiken. Ook een theelepeltje dat toevallig op tafel ligt." En soms hoeft ze niet meer te doen dan er gewoon zijn. ,,Vaak is dat al genoeg." Zelfs mensen die al heel ver weg zijn, zijn volgens haar te bereiken. ,,Dat merk je aan een glimlachje, een zucht, of spieren die niet meer zo verkrampt zijn."

Haar vader overleed nog voor Niemeijer aan de opleiding begon. Hij heeft zijn dochter dus nooit als clown gezien. ,,Maar hij zou heel trots zijn geweest", zegt Niemeijer. ,,Dat ik iets ben gaan doen waar m'n passie ligt."

Vanwege haar vader kwam ze bovendien ineens in verpleeghuizen. Daar heeft ze gezien hoe zorg voor dementerenden per plek kan verschillen. ,,Dan werd er tijdens de intake bijvoorbeeld niet met mijn vader gecommuniceerd, maar alleen met mijn moeder en mij. Terwijl hij er gewoon naast zat en wist dat het over hem ging", vertelt ze. ,,Maar zelfs hoe je een ruimte binnen komt, kan al zo'n verschil maken", vervolgt ze. Die kennis wil ze nu via trainingen aan mantelzorgers en bij bijvoorbeeld zorgopleidingen aan anderen over gaan brengen.

Of ze afgelopen jaar anders naar dementie is gaan kijken? Niemeijer weegt haar woorden voorzichtig. Wil niemand kwetsen, want het is natuurlijk een verschrikkelijke ziekte. ,,Maar er zitten ook mooie kanten aan", zegt ze.  ,,Mensen met dementie doen zich niet meer anders voor dan ze zijn. Ik houd van die eerlijkheid." Ze denkt terug aan haar vader.  ,,Toen hij dement was, kwam ik misschien wel dichter bij hem dan daarvoor."

In het kader van Wereld Alzheimerdag op 21 september geeft Niemeijer een bezoek cadeau aan iemand met dementie. Meer informatie: www.nantje.nl