Typisch, merkt Theo van Berlo op. „In het buitenland ga je meteen een kerk binnen als je die ziet.” In Bakel, waar Van Berlo vrijwilliger is voor de St. Willibrorduskerk, loopt het niet storm tijdens Open Kerken Brabant. 

's Ochtends woonden dik honderd mensen de mis bij, vanaf 13.00 uur druppelen af en toe bezoekers binnen. Zoals een echtpaar uit Son. Meneer reed jarenlang op weg naar zijn werk in Deurne langs de kerk, en wilde die wel eens van binnen zien. „Ik geniet van secuur metselwerk.”

Aan het enthousiasme van Van Berlo en zijn kompaan Jan Pennings ligt het niet. Ze zitten vol verhalen over de restauratie in 2014. Een powerpointpresentatie van een half uur toont foto's van 'geheime' stukjes kerk. Zoals de uilenkast en de klokkentoren. 

„Het is de kou,” denkt Pennings. „Je moet deze dag ook combineren met iets. Tijdens Torendag in mei was er buiten markt. Dat lokt mensen naar binnen.”

In Vlierden heeft de St. Willibrorduskerk concurrentie van Sinterklaas. Alle kinderen uit het dorp wonen zijn intocht bij. In de kerk is geen jongeling te bekennen. Terwijl de parochie speciaal voor hen een speurtocht had uitgezet. „Heel jammer,” constateert vrijwilligster Rian van Dijk. „Gelukkig doen ouderen wel de speurtocht.”

Joep Coppens (76) is een van hen. Hij zoekt achter het altaar een antwoord in de speurtocht. Die bestaat uit 51 detailfoto's van voorwerpen uit de kerk, zoals de flambouw, cingel of kelk. Elk voorwerp levert een letter op. Samen vormen die de zin 'De kerk in Vlierden kan niet zonder jonge mensen zoals jullie.' 

„Ik kom al 46 jaar in deze kerk,” vertelt Coppens. Voor hem dus geen verrassingen in de speurtocht. „Al verbaas ik me, dat een gouden kelk open en bloot tentoongesteld staat. Vroeger mocht je er alleen maar naar kijken.”

Bij de Heilige Maria Presentatiekerk in Asten staat de deur van het voorportaal ook open. Binnen klinkt orgelmuziek en is het behaaglijk. Toch ontbreken bezoekers om kwart over vier. „Ik ben blij om iemand te zien,” roept Harry Verdijsseldonck. „De bezoekers vanmiddag zijn op twee handen te tellen.”

Het is de kou, meent ook Verdijsseldonck. En natuurlijk teruglopende belangstelling voor de kerk in zijn algemeen. Jammer, want hij veel te vertellen. De 81-jarige schreef twee boeken over de kerk die stamt uit 1898.

Het laatste nieuws is de plaatsing van het hoogaltaar. Het eikenhouten sierstuk kwam een dikke maand geleden over uit de gesloten Heilig Hartkerk in Boxtel. Daarmee heeft Asten sinds lange tijd weer een altaar in het priesterkoor.

De Presentatiekerk krijgt steeds meer versiering. Verdijsseldonck wijst: een godslamp uit de Zeilberg, een doopvont uit Rotterdam en een Jozefbeeld uit de Astense Jozefkerk. „Van kerken die sluiten, krijgen we veel spullen.”

De gelovigen komen lang niet allemaal over. In Asten zitten op zondag 250 kerkgangers in de banken, uit de wijde omgeving. „Dat waren er vroeger wel vijfhonderd.”