Esmee krijgt kind met mannenstel: ‘Toen mijn vliezen braken, kwamen ze meteen dweilen’

Als kind weet Esmee Ros (28) uit Hoogmade het zeker: voor haar 25ste is ze mama. Een liefdesrelatie heeft ze nog nooit gehad, maar moeder is ze wel: samen met een stel van twee mannen dat bij haar in de buurt woont, kreeg ze vorig jaar een zoon. Wachten op haar droomman zag ze niet zitten, voor Ros was dit de ideale manier om als alleenstaande vrouw een kind op de wereld te zetten: ,,Ik las erover in een magazine en zag veel voordelen: mijn eigen diepgewortelde kinderwens én die van een ander vervullen en de mogelijkheid dat ik kon blijven werken in de gehandicaptenzorg, zonder dat de baby meerdere dagen in de week naar de opvang moet.”

Na een oproep op sociale media en vele dates komen wensouders Niels en Patrick als ‘winnaar’ uit de bus. Het trio neemt de tijd om elkaar goed te leren kennen; ze spreken elke week af en gaan met elkaar op vakantie. Voordat ze proberen zwanger te worden, stellen ze met hulp van een familierechtadvocaat een contract op. Na vijf pogingen zelfinseminatie is het raak: Esmee is in verwachting.

,,De vaders mochten ondanks corona mee naar alle controles en echo’s. Iedereen reageerde positief op het feit dat onze baby drie ouders heeft.” Als na 38 weken zwangerschap haar vliezen breken, net als in de film, belt ze de papa’s van haar kind meteen op: ,,Ze kwamen meteen en stonden samen de slaapkamer te dweilen.”

Als de weeën op gang zijn gekomen, vertrekt het trio naar het ziekenhuis in Leiderdorp. ,,Het lukte mij tijdens het opvangen van de weeën goed om in mijn ‘bubbel’ te blijven en ik heb het grootste gedeelte van de bevalling in bad gezeten. De vaders waren op de achtergrond aanwezig. Ze mochten erbij zijn, maar er waren ook periodes dat ik alleen met de verloskundige wilde zijn, dan stuurde ik ze weg. Het was fijn dat we van tevoren hadden besproken dat ik degene was die aangaf wat ik wilde, ik raad iedere vrouw aan om dit soort afspraken te maken voordat de bevalling begint.”

De eerste zeven centimeter ontsluiting kan Ros goed opvangen. Ze is rustig en naar binnen gekeerd. Als ze heftige rugweeën krijgt, vraagt ze de artsen om een pijnpompje: ,,Op het moment dat ik om pijnmedicatie vroeg, zat het ziekenhuispersoneel in een wisseling van de dienst. Ze waren hierdoor druk en konden mij niet helpen. Op het moment dat ik hulp nodig had, kreeg ik het niet. Dat vond ik moeilijk, juist omdat pijnmedicatie voor mij de reden was om te kiezen voor een ziekenhuisbevalling. Toen ik de pomp na drie kwartier kreeg, was het te laat, omdat kort daarna de persweeën begonnen.” Ros zegt dat ze vanaf dit moment uit haar bubbel kwam en er niet meer in terug kon keren: ,,Door deze ervaring zou ik de volgende keer liever thuis willen bevallen.”

Zoon Seff komt na drie kwartier persen en een knip ter wereld: ,,Die knip vond ik op dat moment prima; ik heb twee keer geperst en toen werd hij geboren en op mijn borst gelegd. De niet-biologische vader heeft de navelstreng doorgeknipt, precies zoals we van tevoren samen hadden besproken en vastgelegd.” Om de mannen met de baby te zien, was emotioneel: ,,Voor een homostel is het nog zoveel moeilijker om een kind te krijgen dan voor een single vrouw of een lesbisch koppel. Dat het ‘gelukt’ was, daar hebben we alle drie tranen om gelaten.”

Als ze met haar baby uit het ziekenhuis wordt ontslagen, begint haar kraamweek met maar liefst drie mannen in huis: ,,De vaders waren de eerste week dag en nacht bij mij en ons zoontje. Dat bleek voor mij heel intensief en daarom zijn we na vijf dagen uit elkaar gegaan en ben ik de nachten zelf gaan doen.”

De eerste maanden van zijn leven is Seff vooral bij zijn moeder, langzaam gaat hij steeds meer naar het huis van zijn vaders. Inmiddels zitten de drie ouders op de 50/50-zorgverdeling. Ros ziet haar meeroudergezin als één gezin, in twee huizen. Moeder zijn is wat haar betreft het mooiste dat bestaat en één ding weet ze zeker: ,,Een tweede? Die gaat er zeker komen!”