Hysterie bij zwembad; er stond een perverse vader in de kleedkamer, hij hielp zijn dochter omkleden

Hysterische toestanden bij de zwemles. Een mevrouw beklaagde zich luidkeels dat er nu al voor de zóveelste keer een manspersoon in het vrouwenkleedhok was beland. Hel en verdoemenis, de wereld verging. Door een beetje bloot. En als je nu denkt dat die vieze mijnheer al kwijlend naar naakte natte vrouwen met kippenvel van de kou zat te kijken dan zit je ernaast, want deze zwemles was toch echt voor kindjes. De beste man hielp gewoon zijn dochtertje met omkleden, een papa tussen allemaal moeders. De ‘perverseling’ had waarschijnlijk het bordje op de deur gemist: kleedruimte voor moeders en hun kinderen. Op de andere deur staat heel verrassend: kleedruimte voor vaders en hun kinderen. Da’s best nog ingewikkeld want je hebt natuurlijk kindjes met piemeltjes en kindjes zonder zo’n mal kraantje, waar moet je dan heen als je vader bent van een exemplaar zónder?

De meneer bij de incheckbalie keek me meewarig aan en we hadden het over vroeger, toen je gewoon gemengde kleedkamers had waar papa’s, mama’s, opa’s, tantes én kindjes gewoon heel even in de blote fluit of voorbips stonden en dat was doodnormaal. Tenzij iemand er heel gek uitzag natuurlijk, dan giechelde je stiekem. Als je wat preuts aangelegd was deed je een handdoekje om en wurmde je heul onhandig je Hema-slip naar beneden teneinde die te vervangen voor je zwembroek of badpak. Maar dán viel je nog veel meer op en werd je helemaal het doelwit van gegniffel. Waren er geen volwassenen bij dan liep je de kans zowel de handdoek als je onder- dan wel zwembroek kwijt te raken en mocht je in je blootje rondjes rennen achter de pestkoppen in kwestie. Met een slingerend slurfje.

De incheckbaliemeneer en ik keken elkaar begrijpend aan, generatiegenoten. Op school na gymnastiek ging je douchen omdat dat moest, helaas wel jongens en meisjes gescheiden, en omdat dat moest deed je dat dan ook. Er zat gelukkig wel een minuscuul gaatje in de muur zodat je naar de meisjes aan de andere kant van de witte tegels kon loeren. Dat was altijd dringen voor dat gaatje, niet groter dan een dubbeltje. Daar stonden wij jongens, gewoon in de blote bips, elkaar aan de kant te duwen om een kijkje te kunnen nemen. Niet dat er wat te zien viel, enkel de mist van de waterdamp, maar spannend was het wel. Later hoorde ik dat zich bij de meiden soortgelijke taferelen afspeelden. Geweldig! Zouden ze dan een eigen gaatje hebben gehad om door te spieken, of zou het om dezelfde opening gaan? Keken we gewoon in elkaars ogen? Ik zal het nooit weten.

Nu doucht er dus nooit meer iemand op de middelbare school. Van mijn zoons hoorde ik jaren geleden al dat enkele jongens in hun onderbroek gingen douchen en dan voel je je daarnaast wel erg naakt in je blootje en dat snap ik. Persoonlijk vind ik normaal omgaan met naakt wel zo gezond. We wonen, zo lijkt het wel, steeds meer in een soort Punthorst. Dat is een dorpje naast Staphorst. En zo nemen wij dus af en toe een kind mee naar de sauna. Kunnen ze zien dat de meeste mensen er in hun blootje nog maller uitzien dan zijzelf. Ik grap erover, maar de kinderen hebben mogen ervaren dat, na een begrijpelijke drempel, het doodnormaal is, dat er niet zo heel veel verschillende soorten mensen zijn en dat die allemaal op hun manier mooi zijn. En soms ook een beetje grappig.