Kinderen van nog geen tien geloven niet dat ze ooit een huis krijgen of gaan trouwen

Kinderen met een handicap zijn aanzienlijk minder positief over hun toekomst dan kinderen zonder handicap. Dat blijkt uit nieuw onderzoek van stichting Het Gehandicapte Kind onder 572 kinderen van 6 tot en met 18 jaar oud. Een groot deel van de kinderen met een handicap droomt wel van een studie, maar slechts 34 procent denkt daadwerkelijk te kunnen gaan studeren later. Kinderen zonder handicap zijn een stuk positiever, van hen denkt 69 procent te kunnen gaan studeren.

Deze cijfers raken Henk-Willem Laan, directeur van Het Gehandicapte Kind. ,,Als je hen vraagt naar hun dromen zoals studeren, wonen, dan denken veel kinderen met een handicap dat het niet mogelijk is. Moet je je voorstellen: een kind van nog geen 10 jaar oud dat droomt van een eigen huis, maar gelooft dat dat er niet in zit. Dat vind ik ontzettend verdrietig.”

Uit het onderzoek dat maandag aan de start van de Week van het Gehandicapte Kind naar buiten kwam, blijkt ook dat kinderen met een handicap later graag een baan willen (69 procent), maar nog geen 40 procent denkt dat dit voor hen is weggelegd. Ook twijfelt bijna een kwart van deze kinderen of ze ooit wel gaan samenwonen of trouwen.

Dit heeft er volgens Laan mee te maken dat deze kinderen van jongs af aan niet dezelfde kansen krijgen als andere kinderen. ,,De allerjongsten kunnen al vaak niet meedoen in de speeltuin omdat de speeltoestellen niet geschikt zijn. En als je vervolgens niet naar dezelfde school kan als broertje, zusje, of buurkinderen, waarom zou je dan wel denken dat je later kunt gaan studeren?”

Kinderen met een handicap hebben meer rolmodellen nodig die laten zien dat hun gedroomde carrière wel haalbaar is, stelt Laan. ,,Een van onze kinderambassadeurs wil later actrice worden, maar hoeveel actrices met een beperking zijn er? Het helpt ook niet dat de rollen van mensen met een beperking vaak gespeeld worden door een acteur zonder beperking. Waarom is dat?”

Het Gehandicapte Kind hoopt via de cijfers en dit soort voorbeelden te laten zien wat de gevolgen zijn van het niet mee mogen doen op jonge leeftijd. ,,Kinderen met een beperking zien er op het eerste gezicht gelukkig uit, maar zijn dus vaak niet positief over hun toekomst. Dat laat zien dat groot mogen dromen zo bepalend is voor hoe een kind zijn verdere leven ziet.”

Sander vertelt op Ouders van Nu over zijn tweeling met een handicap: ,,Een tijd geleden liep Willem achter een soort rollator door de straat. Stiekem dacht ik even: nu ziet iedereen echt dat hij gehandicapt is.” 

Volgens Laan helpt het als meer mensen deze kinderen op weg helpen. Voetbalouders die de sportclub toegankelijk maken voor kinderen met een beperking is een van de voorbeelden. In dat kader is Het Gehandicapte Kind een Bijzondere Eredivisie begonnen voor voetballertjes met een handicap, zodat ze kunnen meespelen met grote clubs. ,,Opeens wordt het voor hen mogelijk om te dromen van zo’n carrière.”

Maar niet elk gehandicapt kind kan profvoetballer worden, dat weet Laan ook. ,,Maar dat geldt voor alle kinderen. Het gaat erom dat ze niet beperkt worden in hun dromen.” Daarom is volgens hem de vacature die Nasa laatst had zo mooi: ook astronauten in spe met een beperking konden zich aanmelden.

Laan noemt ook het voorbeeld van breakdancer Redouan Ait Chitt, die ondanks zijn lichamelijke beperking toch een van de beste dansers ter wereld werd. ,,Hij kan door zijn beperking juist dingen die anderen niet kunnen. Maar hij stond wel met 6-0 achter toen hij begon. Dat moet ook anders. Alle kinderen moeten op 0-0 kunnen starten. Daar krijgen ze vertrouwen van. Kijk, je kunt misschien geen straaljagerpiloot worden met een beperking. Dat maakt ook niet uit, kinderen hebben magische dromen, later worden die pas realistischer.”

Hüseyin (13) is lichamelijk gehandicapt en heeft onder meer klompvoeten. Hoewel hij veel buitengesloten en gepest is, blijft hij zijn droom najagen: een eigen talkshow beginnen op tv. ,,Omdat ik gehandicapt ben, kan ik minder dan andere kinderen. Dat is al heel mijn leven zo. Ik kan niet meespelen in de speeltuin, omdat ik niet zelfstandig op speeltoestellen kan komen. Dat maakt vrienden maken in de buurt lastig.”

,,Eerst accepteerde ik het dat ik niet mee mocht doen. Dan dacht ik: ik ga wel weer weg. Maar toen ik wat ouder was, begon het me te irriteren. Op mijn 11de heb ik een brief gestuurd aan de directeur van een basisschool in de buurt. Daarin vertelde ik wie ik was en welke handicap ik had. Ik wilde laten weten dat ik niet accepteer dat kinderen met een handicap worden buitengesloten en gepest. De school vond mijn brief heel bijzonder en toen werd ik uitgenodigd om een presentatie te geven over mezelf. Daarmee heb ik zelfs het Jeugdjournaal gehaald.”

,,Later ben ik nog een keer op tv geweest. Ik zeg al sinds ik heel jong ben dat ik beroemd wil worden. Uiteindelijk droom ik van een eigen talkshow. Handicaps moeten daarin centraal komen te staan. Dan kunnen kinderen zien dat ze niet de enigen zijn. Ik wil dan ook beroemde mensen met een handicap uitnodigen. Mijn eerste gast zou breakdancer Redo zijn. Hij treedt overal ter wereld op, wat hij doet is echt bijzonder. Mijn grote voorbeeld is Humberto Tan, ik vind hem een hele speciale man. Bij hem kun je over alles praten.”

,,Dat ik nog steeds naar een speciale school ga vind ik niet per se erg, ik ben niet anders gewend. Maar daardoor kom ik altijd wel heel laat thuis omdat ik gebracht moet worden met de taxi. Daardoor had ik nooit energie meer over om buiten te spelen. Gelukkig heb ik op school wel een hele leuke vriendengroep, ik ben zelfs een van de populairsten. Wat ik andere kinderen zou willen meegeven: blijf altijd in jezelf en in je dromen geloven. Het gaat je lukken. Soms durf je misschien niet, maar doe het toch. Never give up.” 

Bekijk onze nieuwsvideo’s in onderstaande playlist: