René raakt velen met dochters ‘dodensprong’: ‘Laat kinderen stunten’

‘Kijk nou toch uit, straks heb je pijn’, is de titel van het bericht dat René eerder deze week op LinkedIn plaatste. Bij de tekst staat een video van zijn dochter die de dodensprong uitvoert. Bij deze truc zwaait iemand aan zijn benen heen en weer aan een rekstok, tot hij zich er vanaf laat vliegen om (hopelijk) op de voeten te landen. In de video doet Renés 11-jarige dochter dat foutloos. Maar lang niet alle kinderen komen er zonder kleerscheuren vanaf.

_{Tekst gaat verder onder de post.}

,,Vorige week deed mijn dochter dit met een vriendinnetje op het schoolplein. Ze hadden de grootste lol en waren ontzettend trots”, vertelt René. Tot er een viel. Het vriendinnetje in kwestie kwam er met schaafwonden vanaf. ,,Niets ernstigs”, zegt René. Maar wel reden voor juffen en meesters om maatregelen te nemen. ,,Dit soort dingen doen we niet meer op het schoolplein”, werd er besloten. ,,Veel te gevaarlijk.” Zijn dochter barst in huilen uit. Het stunten waar ze zo van genoot, mocht niet meer.

Het triggert iets in René. De voormalig gymnastiekdocent heeft zich de laatste jaren toegelegd op het ontwikkelen van een gezondheidsapp die mensen met zogenoemde Fitcoins moet motiveren meer te bewegen. Juist daarom vindt hij de gebeurtenis op het schoolplein zo lastig. ,,Ik snap de goede bedoelingen absoluut: natuurlijk willen we niet dat kinderen letsel oplopen. Maar bewegen en jezelf daar soms bij bezeren hoort wel een beetje bij kind zijn.”

Buitenspelen, risico’s nemen, soms vallen en dan weer opstaan. Als kind hebben we het allemaal gedaan. ,,Ik herinner me nog goed dat we vroeger naar buiten gingen om te spelen. We kwamen pas thuis als de lantaarnpalen aan sprongen”, herinnert René zich. ,,Stunten en ravotten. En ondanks de nodige risico’s, misschien wel dóór die risico’s, zijn we opgegroeid tot veerkrachtige volwassenen.”

Inmiddels is de maatschappij veranderd, merkt René. We zijn voorzichtiger geworden. Ook hijzelf merkt het nog al te vaak. ,,Heb je wel je telefoon bij je, Madelief? Als er iets is, kun je papa bellen. En doe je voorzichtig?”, roept hij zijn dochter na als ze van huis vertrekt. ,,Ik krijg soms het gevoel dat we een risicovrije wereld voor onze kinderen willen maken”, zegt René. De ‘rubberen stoeptegel-maatschappij’, noemt hij het. Eentje waar je niet meer hard van het klimrek mag vallen, geen risico’s mag nemen, niet vies mag worden en geen fouten mag maken. ,,Ik heb het iemand eens letterlijk horen zeggen: ga maar lekker op de Playstation, dan kun je je niet bezeren en worden je kleren niet vies.”

Leven zonder risico’s, is dat dan gezond?, vraagt René zich nu hardop af. Het is de reden dat hij zijn bericht op LinkedIn schrijft. ,,Om mij heen hoor ik veel ouders, waaronder mijzelf, zeggen dat kinderen achter hun beeldschermen vandaan moeten komen en meer naar buiten moeten om te bewegen.” Deze mensen wil hij dat extra duwtje geven om hun kinderen ook echt de vrijheid te geven om buiten los te gaan. ,,Ja, er zitten risico’s aan dingen die kinderen doen. Buitenspelen, elkaar spannende trucs leren, alleen op pad gaan.” Maar risico’s leren inschatten, pijn incasseren, fysieke grenzen ontdekken en trots zijn op iets wat je jezelf hebt aangeleerd: het zijn allemaal nuttige fysieke én mentale vaardigheden die je aanleert door af en toe een risicootje te nemen.

_{Tekst gaat verder onder het kader.}

Daarom doet René een oproep aan ouders en docenten in zijn bericht. ,,Laat kinderen bewegen, stunten, blauwe plekken oplopen, hier en daar een botbreukje. Het heelt”, schrijft hij. ,,Maar de ervaring die ze ermee opdoen is onbetaalbaar.”

En dat zijn de reacties ook. Met ruim 3000 likes en ruim 100.000 weergaven is Renés boodschap de afgelopen dagen bij veel mensen aangekomen. ,,Heel roept vooral veel herkenning op bij andere ouders”, merkt René. Sommigen van hen houdt het een spiegel voor. ,,Er waren zelfs ouders die toegaven bij school te hebben gezegd dat hun kinderen niet te gek mochten doen: geen blauwe plekken en vieze kleding.” Voor velen was Renés bericht een realisatie. En net zo erg voor hemzelf. ,,Ik hoop dat we samen kunnen proberen onze angst wat opzij te zetten en te bedenken hoe we vroeger zelf speelden”, zegt René. De schaafwonden zijn tijdelijk, de levenslessen voor eeuwig. ,,En er zijn altijd pleisters in huis.”

Bekijk onze nieuwsvideo’s in onderstaande playlist: