Sanne ontmoette haar afgestane zoon na 45 jaar: ‘Het was geen emotionele ontmoeting, zoals op tv’

,,Zie je de klok daar boven de keukendeur? Die hing in zijn huis. Telkens als ik naar de wijzers kijk, denk ik aan de tijd die we niet hebben gekregen, en niet meer zullen krijgen. Ik heb nooit mogen zeggen dat Joost bestond, maar nu vertel ik iedereen de waarheid: mijn zoon leeft niet meer. Zijn bestaan heeft mijn hele leven beheerst, vanaf het moment dat ik werd verkracht tot de dag van vandaag, het is verweven met mijn hele wezen en met alles wat ik heb meegemaakt.

Overleven is de rode draad in mijn leven. Dat begon al op de dag dat ik geboren werd, in 1930, ik kwam te vroeg en woog net tweeënhalf pond. De eerste weken bleven mijn ogen gesloten en omdat ik niet genoeg kracht had om te zuigen, kreeg ik om de paar uur wat druppeltjes melk via een theelepeltje. Het was de vraag of ik het zou redden. Toen een maand later mijn vader ziek werd, kwam onze huisarts langs. Mijn moeder opperde of hij ook niet even naar mij kon kijken. ‘Leeft dat ding nog?’ vroeg de huisarts verbaasd. Inmiddels is ‘dat ding’ 91 jaar en wordt het tijd dat ik het hele verhaal vertel.