Verloskundige: ‘Hoe je bevalling verloopt is levensbepalend, gaat van generatie op generatie’
vraag de vroedvrouwIn deze serie buigt verloskundige Margot van Dijk zich over een vraag uit de praktijk. Het is vandaag Dag van de Verloskundige (én Bevrijdingsdag): hoe hangt de vlag erbij in deze beroepsgroep?
Elise VermeerenLaatste update:05-05-22, 08:35
Vandaag is het Dag van de Verloskundige! Valt er wat te vieren?
,,Ons beroep kunnen we vieren, en het feit dat we er nog zijn! Verloskundigen zijn daadkrachtig, kundig, wijs, zorgzaam en vaak ook nog lief en aardig. We hebben een uniek systeem in Nederland waarbij vrouwen keuzevrijheid hebben en verloskundigen zelfstandig kunnen werken. Wij kunnen hier nog onze expertise over de gewone gang van zaken bij een bevalling toepassen, terwijl er in omringende landen veel meer medicalisering is rondom de geboorte. Al duizenden jaren staan vroedvrouwen bekend om hun kennis, kunde en wijsheid - daarom werden ze later ook vaak vervolgd en verbrandt. Geneeskunde studeren mochten ze niet, en later namen mannen het over. Soms het voelt weer een beetje zo: alsof de verloskunde wordt afgefikt.”
,,De werkdruk is enorm, er komen steeds meer regels en richtlijnen waardoor we onze zorg op maat lastig kunnen blijven geven en waardoor een bevalling steeds meer wordt gemedicaliseerd. Door alle strakke richtlijnen gaat het niet meer om de vrouw die baart, maar om angst voor complicaties, angst voor het lichaam. Zo kunnen wij onze unieke expertise niet toepassen. Daar maak ik me zorgen om. Hoe je baring verloopt is zo belangrijk, zo levensbepalend. Het is transgenerationeel. Je vertelt je dochter hoe zij is geboren en dat neemt zij mee. Het vak is prachtig, en wordt steeds meer uitgehold.”
Vorige maand stonden verloskundigen te protesteren tegen de kabinetsplannen om de geboortezorg integraal te bekostigen. De volledige geboortezorg - gynaecologen, verloskundigen en kraamzorg - werken dan samen in integrale geboortezorgorganisaties. Eén grote zak geld wordt in die organisatie verdeeld in plaats van per praktijk of zorgverlener. Goed idee?
,,In de basis is het geen slecht idee, maar er is al sprake van een ongelijkwaardige positie tussen ziekenhuizen en verloskundigen en die zak geld zal niet gelijkwaardig worden verdeeld. De zwangere moet hier centraal staan, niet het geld. De focus ligt op organisatie, geld en macht; dat zou op inhoud en kwaliteit moeten zijn. Wij als verloskundigen kunnen nu zelfstandig en onafhankelijk werken, en daardoor het gewone proces van een baring behouden, maar het zal steeds moeilijker zijn om (onnodige) medicalisering tegen te houden als we niet meer onafhankelijk staan.”
Door alle strakke richtlijnen gaat het niet meer om de vrouw die baart, maar om angst voor complicaties, angst voor het lichaam
,,Veel verloskundigen zitten op het randje: als zij zich niet aansluiten bij zo’n geboorteorganisatie kunnen ze hun cliënt niet overdragen. In sommige regio’s wordt er al zo gewerkt - ik hoorde net nog van een verloskundige die haar cliënt niet naar het ziekenhuis kon brengen omdat ze niet is aangesloten bij zo’n organisatie. De vrouw raakt zo wel haar keuzevrijheid kwijt om te bevallen bij wie en waar ze wil. Wij denken dat de verzekeraars op een gegeven moment zullen zeggen: zoveel vrouwen bevallen uiteindelijk in een ziekenhuis, laten we ze dan maar meteen allemaal onderbrengen bij een gynaecoloog. Dat begrijp ik ook wel, verzekeraars denken aan geld.”
Onze plek is niet boven de vrouw, maar ernaast. Wij leren van elke vrouw die baart
De thuisbevalling verdwijnt, klonk het overal.
,,Dat is overdreven. Dat wordt gebruikt om aandacht voor dit kabinetsplan te krijgen. Er werd een noodalarm met petitie rondgestuurd met deze boodschap vanuit partijen in de geboortezorg - maar we medicaliseren zelf steeds veel meer waardoor de thuisbevalling verdwijnt. Dan moeten we ook niet huilen als die thuisbevalling verdwijnt. Er komen steeds meer regels en richtlijnen bij vanuit de beroepsorganisatie waardoor een bevalling sneller medisch wordt - en het normale steeds nauwer. Het gaat erom dat een vrouw zelfbeschikkingsrecht blijft houden, en daarom is het wel terecht dat er aan de bel wordt getrokken.”
,,Als ik 24 uur heb gewerkt, vier bevallingen heb gedaan en de volgende vraagt om een ruggenprik terwijl ze thuis had willen bevallen, dan denk ik: dikke prima, ga maar naar het ziekenhuis. Maar eigenlijk wil ik zorg op maat geven - andere houdingen proberen, erachter komen wat er nog mogelijk is. Daar hebben we op deze manier van werken geen tijd meer voor. We wíllen tijd en aandacht besteden aan onze cliënten, aan die lastige bevallingen waarbij we onze tools en kunde kunnen inzetten.”
De passie voor verloskunde; verdwijnt die?
,,Bij mij zeker niet. Ik ben uit de maatschap gegaan waar ik werkte en solistisch gaan werken. Ik ging kapot aan die werkdruk. Het is ook een keuze; in een grote praktijk werken, vijftig bevallingen per maand doen, gigantische werkdruk ervaren en zo je passie verliezen. Door kleinschalig te werken lever je salaris in, je bent intensief bezig met je cliënten en 24/7 beschikbaar, maar het maakt het vak zo veel leuker! Onze plek is niet boven de vrouw, maar ernaast. Wij leren van elke vrouw die baart - het is bullshit dat professionals het altijd beter weten. Je bent samen een team. Dit werk kun je niet doen zonder passie - dat is onze gemene deler.”
Helaas kunnen wij deze social post, liveblog of anders niet tonen omdat het één of meerdere social media-elementen bevat. Aanvaard de social media-cookies om deze inhoud alsnog te tonen.
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.