Henny Sackers, marsleider zonder mars

Henny Sackers: ,,In 2020 liepen de emoties hoog op. We hadden al 40.000 inschrijvingen en iedereen was volop aan het trainen. En hoewel verreweg het overgrote deel van de wandelaars vol begrip was, waren er ook mensen boos. We hebben toen alle zeilen moeten bijzetten om het positieve gevoel vast te houden, en gelukkig konden we het inschrijfgeld deels terugbetalen. Dit jaar kan de Vierdaagse weer niet doorgaan, maar is er meer berusting, meer begrip, dat is echt anders. Wat ook anders is: dankzij de snel stijgende vaccinatiegraad hebben we nu weer perspectief. Dat geeft de burger moed.’’

,,Onze financiële huishouding is voor 75 procent afhankelijk van inschrijfgeld. Dat missen we nu voor het tweede jaar op rij. En wij hebben weliswaar sponsors, maar bijvoorbeeld in het contract met onze hoofdsponsor staat dat ze bij een afgelasting maar 10 procent van het afgesproken bedrag hoeven te betalen. Serieuze aderlatingen dus. Wij hebben gelukkig wel overheidssteun gekregen via de NOW, maar we hebben onze broekriem flink moeten aanhalen.’’

,,Moeilijk te beantwoorden. De belangstelling voor de wandelsport is zeker gestegen, dat was ook al voor de coronapandemie aan de gang. En als iedereen die zich in 2020 heeft ingeschreven gebruikmaakt van de mogelijkheid om in 2022 mee te doen, zitten we zo vol. Maar ik heb geen glazen bol, misschien krijgen we in 2022 wel een aangepaste editie met teststraten. In elk geval moeten we het wandelcomfort van 47.000 wandelaars kunnen garanderen.’’

,,Ja, de Alternatieve Vierdaagse, een initiatief van de KWBN, juichen we toe omdat je investeert in de relatie met de wandelaar. Er is weer iets te beleven, ook al is het zonder grote groepen en op een andere manier dan we gewend waren. Maar de boodschap is: ga bewegen, werk aan je gezondheid, ga weer meerdaags wandelen. Op die manier kun je, waar ook ter wereld, toch het Vierdaagsegevoel beleven.’’

,,Ze vinden het wel grappig, al leidt het soms tot verwarring. Ik heb wel meegemaakt dat ik als marsleider héél vroeg op pad was, en er net wat studenten uit de kroeg rolden met een blik van: ‘Hé, die man kennen we ergens anders van.’ Maar ik probeer het netjes te scheiden. Op de universiteit ben ik hoogleraar, tijdens de Vierdaagse Henny.’’

,,Sommige mensen denken dat je als hoogleraar in een ivoren toren leeft. Dat is niet zo, ik sta midden in de maatschappij. Ik wil graag iets betekenen voor de samenleving, en dat geldt ook voor de 360 collega-vrijwilligers van de Stichting De 4Daagse – samen met de mensen van het Rode Kruis en sportmassage erbij zitten we ver over de duizend vrijwilligers. Nadat ik zelf niet meer kon meedoen als wandelaar, ben ik min of meer vanzelf de organisatie van Stichting De 4Daagse ingerold. Iedere vrijwilliger kan iets toevoegen en dat geldt ook voor mij: met mijn juridische achtergrond kan ik  bijvoorbeeld iets betekenen als het gaat om reglementen en contracten. Ik geloof in de kracht van vrijwilligersorganisaties. Dat werk is niet vrijblijvend, het vergt enthousiasme en toewijding. Zonder vrijwilligers zou ons evenement onbetaalbaar zijn voor de deelnemers.’’