Met dik 6000 euro nemen jongeren in woongroep gang in Helmond op de schop

Het woord ‘oud’ viel volgens coördinator Doreen Nettenbreijers regelmatig. Onder de noemer ‘Pimp up the gang’ klopte de woongroep aan bij Fonds Cohesie, het maatschappelijk fonds van de Udense bouwgroep Hendriks Coppelmans. Cohesie steunt projecten die bijdragen aan een betere leefomgeving en zamelde 6120 euro in voor het idee van de woongroep in Helmond.

Vrijdag kwam Europarlementariër Lambert van Nistelrooij, lid van het comité van aanbeveling van Fonds Cohesie, de cheque overhandigen. Dik zesduizend euro, dat is wel een bedrag waar wat mee mogelijk is, is de gedachte onder de jongeren. Sinds september 2016 wonen zij zelfstandig (met begeleiding) op de vijfde etage van woonzorgcentrum De Pannehoeve. 

In dit door het Regionaal Autisme Centrum opgezette project worden de jongeren gestimuleerd om zoveel mogelijk te integreren met de ouderen in het complex. Dat gebeurt ook. Zo zorgt Marijke ter Burg straks voor de door veel ouderen met dementie zo gekoesterde konijnen. Ter Burg heeft veel affiniteit met dieren. Ze heeft een baantje bij Dierenpark Zie-Zoo in Volkel en droomt hardop van een thuisstudie tot dierenverzorgster.

En zo heeft het gros van de jongeren met autisme wel een bijzondere eigenschap, die een brug kan slaan tot de ouderen of andere groepen in de samenleving. De zoektocht naar een prettig thuis gaat echter vaak over hobbels. En het kan soms afhankelijk zijn van omgevingsfactoren. Autisten zijn immers nogal eens hypergevoelig voor prikkels. Zo heeft Auke Opdam vaak last van chemische luchtjes. 

,,En van parfum. Dat gaat enorm in mijn neus zitten.’’ Van verflucht zegt hij echter geen last te hebben. Dit soort prikkels zijn kortom van invloed op of ze zich ergens thuis voelen. Dat de deuren in de woongroep klinken hebben, geeft de jongeren ook een onprettig gevoel. Ze voelen zich aangetast in hun privacy. Kortom, op de schop met de gang, die sowieso gezien het versleten tapijt en de oude plafondplaten een opknapbeurt kon gebruiken. 

Ze doen denken aan een oud ziekenhuis. Van Nistelrooij zag dat woningcorporaties de laatste jaren minder geld gingen uitgeven aan zaken als ontmoetingsruimten. ,,Dat lag enerzijds aan de crisis, maar ook aan de rijksoverheid die corporaties op het hart drukte dat ze zich moeten richten op hun kerntaak. Gelukkig zijn er de laatste tijd de nodige particuliere donaties voor dit soort initiatieven.’’

Voor Fonds Cohesie is het van belang dat een project niet van bovenaf wordt opgelegd maar door de doelgroep wordt gedragen. ,,En daar voldoet dit idee moeiteloos aan.’’ De jongeren zullen nog een compromis moeten bereiken over de leuningen. Volgens sommigen mogen ze weg, maar voor Laurens is het een handige houvast na een stapavondje.