Parc Valère berooft bewoners Boerhaavelaan in Helmond van zon

Ze wisten dat het een van de blikvangers moet worden voor wie vanuit Eindhoven de stad binnenrijdt. Een statig complex langs de Europaweg: groot en dichtbij. Maar nu Parc Valère met zijn 75 appartementen langzaam naast hun balkons verrijst, is het voor de meeste bewoners toch even slikken. „Ik had vooraf wat foto’s gezien en dacht dat het wel zou meevallen. Nu besef ik pas wat voor een massief iets dit gaat worden.”

Aan het woord is Pim Verschoor. De oud-predikant woont in een van de flatjes langs de Boerhaavelaan. Tussen zijn gevel en die van Parc Valère  zit ongeveer twintig meter. Hij haalt er verder zijn schouders over op. „Maar ik woon dan ook op de gunstige hoek.” Hij wijst langs het complex af naar het Goorlooppark. „De mensen die in het midden wonen, zijn heel hun uitzicht kwijt.”

Buurman Ton van der Linden staat er een beetje hetzelfde in. Ook hij heeft zich verbaasd over hoe groot het complex wordt en hoe dichtbij het komt. Maar bezorgd? Nee, dat zou hij pas worden als de waarde van zijn appartement keldert: „En dat is niet aan de orde. Kijk, dit zijn geen twee-onder-een-kappers met tuin. Het zijn appartementen voor starters en bijna iedereen verhuist na een paar jaar weer.”

Hendrik (87) en Toos Deijkers (78) zijn geen starters. Ze wonen bovendien in het midden van het complex aan de Boerhaavelaan en zijn dus heel hun uitzicht kwijt. „Het zou eigenlijk niet maggen kunnen, hè”, zegt Toos. „Zó groot, zó dichtbij. We wisten wel dat ze hier gingen bouwen, er waren ook bijeenkomsten. We hebben voorgesteld om er twee in plaats van vijf bouwlagen van te maken. Maar je hebt niks te zeggen, toch?”

Erger dan het gebrek aan uitzicht, is het gebrek aan daglicht. Het is half elf in de ochtend en in de woonkamer staan al een paar schemerlampen aan.„Die staan de hele dag aan”, zegt Toos waarna ze naar het balkon loopt om de grote boosdoener aan te wijzen. Het gaat om de gigantische boom die voor Parc Valère staat. „De gemeente moet die eens flink snoeien. Toen we deze zomer zestig jaar waren getrouwd, was de burgemeester hier. Die vond dat ook.”

Niettemin zit manlief Hendrik elke dag met een glimlach op het balkon naar de overkant te kijken. Niet naar de boom, wel naar de bouwvakkers. „Ik werkte zelf in de bouw, maar zit al veertig jaar thuis. Dubbele hernia. Daarom vind ik het geweldig om te kijken hoe ze tegenwoordig werken.”

Toos komt nog even tussen beiden, over die bouwvakkers wil ze ook nog wel iets zeggen: „Dat het appartementencomplex er komt, daar kunnen we niks meer aan veranderen. Maar die bouwvakkers, moeten die per se om half zeven beginnen? Ik word er elke ochtend wakker van. Kunnen die niet een uurtje later aan de gang?”