Savoy Jazzmen toert vanwege jubileum langs pensionadopaleis in Helmond

Liever gebruikt frontman Karel de Jong van de Eindhovense jazzband het woord 'ouderen' in plaats van 'bejaarden' wanneer hij het over zijn publiek van de laatste weken heeft. ,,Bejaard is een woord dat ik meteen associeer met versleten zijn. Tegenwoordig zijn zoveel mensen juist op oudere leeftijd nog behoorlijk fit en kwiek. Ik zie zo vaak ouderen nog op zondag dansen.''

En iedere keer als De Jong en de zijnen tijdens hun 'jubileumtournee' op de bühne staan, zien zij ook dat bij menig toeschouwer het ritmisch gevoel en de levenslust nog niet uit het lijf verdwenen zijn. Zo ook niet in Keyserinnedael op zaterdagmiddag, waar de bewoners en vrijwilligers door Savoy Jazzmen (op piano bijgestaan door Antoine Trommelen) getrakteerd worden op anderhalf uur swingende jazz. De nodige bewoners hebben dan weliswaar te kampen met Alzheimer en velen zijn rolstoelgebonden, maar dat de muziek iets met ze doet is al snel te zien aan de vele twinkelingen in de ogen. Niet verwonderlijk, volgens De Jong. ,,Zij zijn het publiek van toen, de stappers van de jaren zestig.'' Waar in het verstikkende milieu van de jaren vijftig uitgaan nog nauwelijks aan de orde was, genoten jongeren en twintigers een decennium later van hun nieuw verworven vrijheden. Zij gingen massaal in de weekenden naar de kroegen aan de Eindhovense Markt, waar 'voetjes van de vloer' het devies was als de Jazzmen op de bühne stonden. Ook de schoonvader van Annemarie Kreemers zag ze menigmaal optreden. Hij was een vaste bezoeker van de jazz- en folkavonden in Meneer Frits. ,,Maar zijn lievelingsartiest is toch wel Leonard Cohen'', volgens Annemarie Kreemers. Maar Savoy Jazzmen is ook een stukje nostalgie voor haar schoonvader. Stilletjes geniet hij van klassiekers als Bouquet of Roses.

De evergreen 'When the saints go marching in' is zó opzwepend, daar móét je wel op meedeinen. Ritmisch swingen met de armen verspreidt zich als een olievlek over de aula van Keyserinnedael. Het vraagt weinig fantasie om je voor te stellen dat de bewoners vroeger de twist tot in de perfectie beheersten. Een bewoonster van in de negentig kijkt intussen gebiologeerd naar de instrumenten van de jazzband. Zij woonde in het verleden in Australië en zag daar van heel dichtbij hoe instrumenten gemaakt werden. ,,Mijn man was een heel pientere vent, een ingenieur. Zijn bedrijf maakte ook instrumenten als tuba's.'' Kortom, een muzikale 'trip down memory lane' is het.