Woorden van verzoening tijdens Indië-Herdenking Helmond

Yukari Tangena-Suzuki stelt zich kwetsbaar op. „Ik ben dankbaar dat ik als spreker ben uitgenodigd, al is een aantal van u daar misschien niet gelukkig mee.” De in Valkenswaard wonende Japanse is een speciale gast tijdens de Indië-Herdenking in Helmond. Ze spreekt woorden van verzoening. „Voor ik verder ga, wil ik zeggen dat het me spijt. Me verontschuldigen dat ik niet wist van het lijden in Indonesië.” 

De Indië-Herdenking Helmond is ditmaal in het kasteel, met vanwege de coronaregels een select gezelschap genodigden. Uiteraard wordt er weer stilgestaan bij de Indische en Nederlandse slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog in ‘De Oost’. Maar nu het 75 jaar geleden is dat de Japanse bezetting van Indonesië ten einde kwam, vond de Werkgroep Indië-Herdenking Helmond het tijd voor een breder programma. Daarom, voor het eerst, een Japanse spreker.

Tangena-Suzuki woont al veertig jaar in Nederland en is voorzitter van de stichting Dialoog Nederland-Japan-Indonesië. In 2018 vertelde ze al eens haar verhaal aan deze krant. Dat ze jaren geleden in een supermarkt in Eindhoven werd aangesproken door een deftige dame. Hoe ze in eerste instantie blij was dat ze als Japanse werd herkend. En hoe dat snel omsloeg toen haar gesprekspartner verhaalde over haar tijd in een Jappenkamp.

We moeten elkaar verhalen vertellen, concludeerde Tangena-Suzuki. Daarvoor zet ze zich dus in, met de genoemde stichting, maar bijvoorbeeld ook door lezingen te geven. „Andere perspectieven leren kennen is noodzakelijk, om een goede dialoog te kunnen voeren. En zodat volgende generaties dat gemakkelijker zullen kunnen. We moeten praten over de nagelaten sporen én over de toekomst. Ooit waren we vijanden, maar dat willen we niet meer zijn.”

Aan het eind van de herdenking krijgt iedereen van Tangena-Suzuki een witte roos. Een roos van verzoening.