Deze reeks filmpjes van Bucketboys Joep ten Hoven en Thijs Meeuwsen biedt de kijker een blik achter de voordeur bij zorgboerderij Grootenhout in Mariahout. Deel één ging toepasselijk genoeg afgelopen vrijdag in première, een dag voordat Grootenhout het tienjarig bestaan vierde met het festival 'Om meteen weer te vergeten'.

In aflevering één maakt de kijker kennis met Ben en Lies, die allebei denken dat ze nog thuis wonen. Hun verblijf in de zorgboerderij in Mariahout is een vakantie in een hotel, menen ze. Ben en Lies hebben allebei Alzheimer en wonen op de door Noudje van Bussel en Doris van Vuuren opgerichte zorgboerderij. Daar leiden ze in wezen hun vertrouwde leventje. Ben trekt er overdag graag op uit, terwijl Lies thuisblijft. Zo is te zien hoe Ben vertwijfeld naar een weiland tuurt, op zoek naar een Jan Linders. Het fragment laat meteen zien: de voordeur van Grootenhout gaat niet op slot.

Het verzorgende personeel laat de bewoners van de zorgboerderij zoveel mogelijk leven als vanouds. Of zoals dementiedeskundige Francien van de Ven, manager van Grootenhout, het omschrijft: ,,Het leven is hier gewoon.'' In het geval van de geportretteerde Ben en Lies houdt dit onder meer in dat het rollenpatroon in hun huwelijk hetzelfde blijft.

Filmmakers Joep ten Hoven (zoon van Noudje) en Thijs Meeuwsen kropen letterlijk in de huid van de verzorgers. Voor met name Meeuwsen was de ongedwongen, huiselijke sfeer in Grootenhout een openbaring. ,,Een bejaardenhuis vol kille, witte gangen en gehaktballen met jus als avondeten. Dat was mijn beeld van zorg voor dementerenden'', zegt hij.

Dat het dus ook anders kan, leerde hij tijdens het filmen in Grootenhout. Heel wat gelukmomentjes beleefde het duo. Zo raakt Lies voor een snorrende camera in extase wanneer ze 'We'll meet again' zingt. Dat muziek veel losmaakt bij mensen met Alzheimer is een bekend gegeven. Dus lopen muziekoptredens, onder meer van zanggroep Vur Mekaar, als een rode draad door festival 'Om meteen weer te vergeten'. Twinkelende ogen in overvloed.

Het landelijke karakter van de voormalige paardenfokkerij is op de zorgboerderij intact gehouden. Veel bewoners hebben een agrarische achtergrond en wanen zich te midden van de torenhoge eiken dus in een vertrouwde omgeving. Gewoon, dat is het sleutelwoord bij Grootenhout. ,,We bieden de bewoners een zo gewoon mogelijk leven'', omschrijft Noudje van Bussel de visie. Een aanpak van zorg waar ze zich hard voor maakt. ,,Het is het waard om moeite te doen voor mensen met dementie.''