Corona opende de ogen van fotograaf Matthieu Jansen uit Bergeijk voor de natuur in de omgeving

Ook al maakt hij al sinds zijn zestiende foto’s, toch heeft de coronatijd sinds maart vorig jaar zijn ogen geopend voor de natuur in de directe omgeving van Bergeijk. Matthieu Jansen (1952) heeft al veel van zijn foto’s op Mijn ED zien staan. En dat is weer als een wedstrijdje begonnen tussen hem en de nichten van zijn vrouw Mieke, Maria Bosmans-Schijvens en Harriëtte Boer. Wie krijgt de meeste foto’s op Mijn ED? Voorlopig winnaar... u raadt het al, Matthieu Jansen.

,,Door corona konden we onze verre reizen naar Afrika, waar we al negen keer zijn geweest, niet meer doen en dus zijn we ons eigen land gaan verkennen via fietstochten in de eigen regio en andere regio’s. Daarnaast ga ik wekelijks wandelen naar bijvoorbeeld de Liskes in Bergeijk, de Neterselse heide of de Tongelreep of de Beerze. De Liskes ken ik al vanaf mijn jeugd, maar nu ik er weer ben gaan wandelen vallen me toch meer dingen op. Mijn camera is dan mijn vaste compagnon en soms dus ook samen met Maria en Harriëtte.’’

,,Je ziet dan ook altijd dezelfde mensen op die plekken. Het bijzondere is dat we dan alle drie toch dezelfde dingen zien die we op de foto willen vastleggen. We hadden zoiets van dat we onze foto’s wel eens kunnen insturen naar Mijn ED. We zijn daarna dan toch getriggerd wiens foto in de krant komt’’, vertelt hij met zichtbaar genoegen. ,,Ook leuk is dan dat je in het dorp mensen tegenkomt die zeggen: ‘Hé mister, ge stond weer in de krant’,” zegt de oud-basisschooldirecteur en oud-gemeenteraadslid uit Bergeijk. ,,Ik weet niet hoelang de krant al op deze manier lezersfoto’s publiceert. Het was me van tevoren nooit opgevallen.’’

Jansen heeft geen opleiding voor fotografie gevolgd en is ook geen lid van een fotoclub. Wel staan er in de huiskamer vele fotoboeken van zijn werk op de plank. Foto’s van zijn hand hangen in de hal en in zijn werkkamer. Hij heeft een Canon Powershotcamera. Vooral om daarmee goed te kunnen inzoomen op de vogels die hij ziet. Om meer over de vogels in de omgeving te weten te komen is hij lid van vogelwerkgroep De Kempen geworden. ,,De leden daarvan zijn echte vogelaars die van grote afstand het geluid van de vogels herkennen. Ze hebben me al gezegd: ‘Op jouw leeftijd ga je dat niet meer leren.’ Vroeger had ik een spiegelreflexcamera, maar die dingen zijn zo zwaar om mee te nemen in de natuur.’’

Het fotografeervirus is ook overgegaan op zijn oudste kleinzoon Daan (7). ,,Daan vindt het fotograferen mateloos interessant. Ik heb hem een keer een goede camera gegeven. Ik neem hem als hij hier is mee naar de Liskes of naar een luchtkasteel en hij gaat dan ook foto’s maken. Als hij komt logeren brengt hij steevast de camera mee en wil dan de foto’s van hem die ik op de computer heb staan gaan bewerken. Het is verbazend om te zien hoe hij dat al kan’’, zegt de trotse opa. ,,Zijn jongere broertje Jules (6) gaat ook altijd mee. Hij loopt dan met de verrekijker rond.’’

,,We zijn de laatste jaren noodgedwongen door de coronacrisis terug naar de natuur dichtbij huis gegaan. Dichtbij is toch wel heel leuk’’, zo moet hij erkennen, terwijl hij jarenlang Afrika beneden de evenaar bezocht en op zoek was naar de Big Five, waarvan de foto van de giraffengroep een voorbeeld is. ,,Een indrukwekkende foto. Ver weg van hier. Als tegenhanger de foto van de libellen hier bij de Beerze is een mooi voorbeeld van geweldige natuur dichtbij huis.’’