Die Edelweisskapelle stopt na zestig jaar ‘supercorrecte’ blaasmuziek

Al zijn muzikanten vinden het ook logisch, dat het orkest dan stopt en misschien een nieuw orkest, onder een andere naam, de kenmerkende, deinende klanken ‘aan de man’ brengt. Want Bert is de kapel en andersom. Elke vezel in het lijf van Bert de Proost (79) ademt de blaasmuziek van zijn Edelweisskapelle uit, volgens secretaris en slagwerker van het orkest Jan van den Putte (74) en bestuurslid en flügelhornblazer Henk Baudewijns (73). De rest van het jaar staat in het teken van een serieuze afscheidstournee in de Kempen.

Afgelopen maandagavond oefenden de 23 leden van Die Edelweisskapelle bij uitzondering in Het Wapen van Westerhoven, omdat hun normale stek in de zaal van De Walrus in Bergeijk bezet was. Voordat het gezelschap het gebouw met hun warme muziek vol blies, namen de oprichter en zijn twee bestuursleden de tijd om terug te kijken op een indrukwekkende geschiedenis. 

Hun liefde voor deze blaasmuziek stoomt bijna letterlijk uit hun oren, zo enthousiast vertellen ze. Waarom dan stoppen met deze mooie hobby? „Ik heb er lang over nagedacht”, aldus De Proost. „Als iets mooi is, stop je niet graag. Maar het is beter op het hoogtepunt te stoppen dan dat de groep uit elkaar valt doordat er leden vanwege hun leeftijd uit gaan vallen. Toen het zestig jarig bestaan eraan kwam, begon ik dan ook na te denken over een afscheid.” De coronacrisis zorgde nog voor een uitstel van de afscheidsronde.

Bert de Proost kwam door zijn liefde voor Oostenrijk, waar hij jaarlijks lange vakanties viert, in de ban van de blaasmuziek van de Tsjechische componist en dirigent van de Egerländer-muziek Ernst Mosch. „Een grootheid in de correcte Böhmische blaasmuziek die wij spelen. Ik zat bij de harmonie in Valkenswaard en vormde een clubje van zeven man. Dat groeide uit tot het gezelschap dat we nu vormen, met spelers uit de regio maar ook uit Waalwijk.” 

De Proost en zijn muzikanten toerden al die jaren langs allerlei feesten door vooral Oostenrijk, Frankrijk en België. Maar zij speelden ook voor de nodige prijzen. De drie gelouterde leden balen er zichtbaar nog steeds van dat tijdens de Europese kampioenschappen in hun genre in Veenendaal in 2001 de titel op een haar na de mist in ging. Tussen 1989 en 1991 pakten ze wel drie open Belgische titels. „Daar speelden we tegen professionele blazers, maar ons orkest is één verband en won”, klinkt het weer trots.

Ook echtgenotes van de bestuursleden zijn betrokken bij de kapel. Ze zingen en zorgen voor de borrels die de muziek ‘begeleiden’. Ernst Proost, de zoon van de dirigent, nam tot zijn overlijden het geluid voor zijn rekening. Voor het afscheidsprogramma zie dieedelweisskapelle.nl.