Het was geen jongensdroom die uitkwam, maar Jan van Poppel bleef wel 43 jaar bij de politie werken

Nieuwe gebeurtenissen komen daar niet meer bij. Hij gaat met vervroegd pensioen en heeft zijn laatste dienst gedraaid. Politieagent worden was geen jongensdroom voor Van Poppel. Hij zat op de grafische school en leek op weg om bij een drukkerij te gaan werken. ,,Dat bleek alleen niets voor mij te zijn.” In de televisiegids zag hij in een advertentie dat ze bij de politie mensen zochten. Van Poppel solliciteerde en mocht naar de politieschool in Horn.

Daar kreeg hij een jaar lang, vijf dagen in de week theorieles. ,,Vervolgens werd je in het diepe gegooid. Dan kom je bij een aanrijding en moet je de lessen uit de theorie toepassen. De standaard dingen lukken wel, maar andere dingen leer je in de praktijk. Bijvoorbeeld het veiligstellen van sporen.”

Hij maakte verschillende dodelijke ongelukken mee. Die in 1981 aan de Westelbeersedijk in Casteren bleef hem het meeste bij. ,,Het is niet dat ik er slapeloze nachten van heb gehad, maar ik denk er iedere keer aan als ik langs die plek kom.” Het moeilijkste van zijn werk is de familie van dodelijke slachtoffers op de hoogte te brengen. ,,Je moet duidelijk zijn en de familie ondersteunen.”

Het mooiste aan zijn werk vindt hij het contact met de mensen. ,,Het kost jaren om een band op te bouwen. Mensen moeten je weten te vinden als er iets is en jij moet weten wat er speelt in de wijk. Om bekendheid in de wijk te krijgen moet je je gezicht laten zien. Dat kan beter op de fiets dan in de auto. Anders spreken mensen je niet aan.”

De Kempen is een gemoedelijke regio vindt hij. ,,Als je buiten in de regen staat, vragen mensen of je niet binnenkomt voor een kop koffie.” Hij is zelf een Kempenaar, groeide op in Luyksgestel, en merkt dat dat helpt. ,,Ik kan plat praten en merk dat ze dat waarderen. ‘Oh je bent er eentje van hier’, zeggen ze dan.”

Ook werd er gelachen in de afgelopen 43 jaar. De wijkagent moet denken aan een melding over een op hol geslagen paard met een lege huifkar achter zich aan. ,,Het paard rende met schuim op de bek over de Postelsedijk in Reusel. Keigevaarlijk met al die fietsers. Ik probeerde het paard te stoppen, maar moest aan de kant springen. De huifkar bleef deels achter de bumper van ons busje haken, waardoor de bumper door de lucht vloog.”

Het paard liep onverstoorbaar door en werd even verderop door een vrachtwagenchauffeur tegengehouden. ,,Gelukkig waren er geen gewonden, maar het verhaal was nog niet klaar. De zoon van de eigenaar van het paard kwam aanrijden in een nieuwe auto. Hij zag niet dat de sloot bedekt was met bladeren en takken en reed zo de sloot in. Daarop barstte mijn collega in lachen uit. Het voorval komt nog steeds ter sprake.”

Van Poppel draaide 25 jaar surveillancediensten in de Kempen, werd daarna wijkagent in Veldhoven, werkte een jaar bij de recherche, maar keerde toen terug als wijkagent in Veldhoven om zijn loopbaan af te sluiten als wijkagent in Eersel.