Kinderen ontdekken het nachtleven van dieren tijdens schemerwandeling

Iedereen was van tevoren gevraagd om zich donker te kleden en laarzen of stevige schoenen aan te doen, want het pad was soms wat drassig. Lampjes waren verboden en alleen de gids had een lantaarn die de kinderen om de beurt mochten dragen. 

Terwijl iedereen over het smalle pad zijn weg kiest, komt onderweg ineens uit de duisternis de Nachtwachter tevoorschijn. Iedereen is haar (Tinka Lokhoff) achteloos voorbijgelopen. Haar gezicht is helemaal zwart geschminkt, ze draagt donkere kleding en heeft een stok bij zich. Fluisterend vertelt ze de kinderen over de dieren in het nachtelijke bos. Soms laat ze hen even stilstaan en luisteren naar de geluiden van de vogels. 

Allengs wordt het stiller en donkerder in het bos en zoeken de ook steeds stillere kinderen steeds meer de hand van hun ouders als ze verder lopen. Onderweg laat gids De Laat de kinderen ook enkele boomblaadjes zien en vraagt van welke bomen die zijn. Zo laat ze de hop zien, waarvan de hopbellen worden gebruikt bij het maken van bier. Ook wijst ze op de elzenproppen waarin zaadjes zitten die de vogels oppeuzelen. 

De Nachtwachter geeft de kinderen vanuit een flesje allemaal een geurtje, zodat ze niet worden opgemerkt door de dieren. Iedereen krijgt een beetje zwarte schmink op het gezicht om de nachtdieren niet af te schrikken. De kinderen krijgen een doek voor de ogen om ze te laten leiden door de ouders. Ze moeten nu op de aanwijzingen van de ouders over het pad lopen. 

Daarna zijn de ouders aan de beurt. De Nachtwaker wijst erop dat de nachtdieren speciale ogen en oren hebben om toch de weg te kunnen vinden. Als iedereen op een weggetje naast het bos is beland, vraagt de nachtwaker om de contouren van het donkere bos tegen het door de bijna volle maan beschenen land te tekenen. Met een klein lampje zoeken ze slakken en wormen op de bodem van het bospad. 

De volgende opdracht is dat de ouders even op het weggetje moeten blijven staan en de kinderen zich verstoppen langs deze landweg. Het blijkt voor sommige ouders nog knap lastig om hun kroost terug te vinden. Een ouder zegt zachtjes lachend dat ‘het bijna gelukt’ was, maar wil na deze opmerking graag anoniem blijven.  Na bijna twee uur zijn we terug bij de start van de tocht en ziet iedereen de planeet Jupiter rechts naast de maan staan.