Terwijl jubilaris Jan Bos op zijn bas nog druk meedoet met de repetitie van Fanfare Irene in De Buitengaander in Westerhoven, komt langzaamaan zijn familie en Frits Verhees met zijn familie het gemeenschapshuis binnen.

Als de laatste tonen van het muziekstuk zijn vervaagd, vertelt voorzitter Jack van Beek over de jubileumactiviteiten van Irene die ook niet doorgaan door het welig tierende coronavirus. ,,Wat wel doorgaat is het huldigen van twee leden aan het einde van deze repetitie.”

Bos en Verhees worden gehuldigd met bloemen, een oorkonde, hun favoriete muziekstuk én het zelden uitgereikte insigne met drie robijntjes

Voorzitter Joop van de Meulenreek van de Brabantse Muziekbond geeft aan dat van de 386 muziekgezelschappen in Brabant Irene nog vrij jong is, maar dat het wel uitzonderlijk is dat er twee leden zijn die al 70 jaar mede de kar trekken bij dit gezelschap. ,,Voor de muziek en de uitvoering daarvan is dit een rampjaar”, zo stelt hij vast.

Hij memoreert dat Frits Verhees (82) als zoon van mede-oprichter Fried Verhees de altsax bespeelde en vanaf 2002 een kleine twintig jaar voorzitter was. Ook dat hij nog steeds actief is in de vriendenclub van Irene die de vereniging actief sponsort.

Uiteindelijk speldt zoon Frans Verhees het insigne met de robijntjes op bij zijn vader. Het orkest speelt dan zijn lievelingsstuk A whiter shade of pale, in een arrangement van Rob Ares.

Even later vertelt Frits Verhees dat zijn vader Fried na de mis op zondagmiddag thuiskwam en zijn zoon Frits vertelde dat hij hem had opgegeven bij de fanfare. ,,Ik zei dat dat niet kon, omdat ik al bij het voetballen zat. Eerst de fanfare en dan de voetbal en als ze samenvallen dan kies je voor de fanfare,” zo zei mijn vader. ,,Zo ben ik er ingerold. Het is mijn club.”

Dan wordt mede-jubilarissen Jan Bos (82) vanuit zijn hoek in de zaal gevraagd om naar voren te komen. Ook hij krijgt lovende woorden van de bondsvoorzitter. ,,Muziek maken houdt jong. Het is erg goed om de hersenen te blijven pijnigen.”

Kleindochter Sabijn van Gerwen speldt bij haar opa het insigne op. Jan Bos vertelt even later dat de muziek hem veel gegeven heeft.

,,Er was in Westerhoven alleen de voetbalclub en daar hield ik niet van. Ik was blij dat de fanfare werd opgericht. Ik heb in mijn leven veel ups en downs gekend, zoals het ernstige verkeersongeluk van mijn vrouw Maria. De muziek heeft me veel gegeven. Daar kan ik mijn agressie in kwijt. Dat kunnen ze niet zien, maar wel horen”, zo zegt hij lachend. ,,Ze zeggen soms wel eens in Riethoven: Jan Bos is er ook weer bij.”

Voor hem wordt The Young Amadeus, gearrangeerd door Jan de Haan, gespeeld.