Borrel-fan Susan vindt borrelen - ook zonder drank - ultieme gezelligheid: ‘Voor gasten een warm bad’

Waar moet volgens jou een goede borrelhap aan voldoen?
,,Dat is ontzettend persoonlijk. Ik heb gemerkt bij mijn eerste borrelboek dat iedereen dat deed: borrelen in plaats van koken. Bij ons thuis is is het een manier om heel lang lekkere dingen te eten. Variatie is belangrijk en eigenlijk is alles goed, waar iedereen maar blij van wordt: vlees, vis, vega. Maak het niet te moeilijk. Het is wel leuk om één hapje te serveren waar je echt je best op hebt gedaan. Maar een perfecte borrelhap is er niet.”

Wat is voor jou de ultieme borrelhap?
,Alles met kaas. Kaas is leven, roepen we hier thuis altijd. Ik word heel blij van kaaskoekjes. Als je kunt raspen, kun je kaaskoekjes zelf maken. Als ik in Brabant moet zijn, rij ik altijd om voor die van Robèrt van Beckhoven. Die heb ik altijd in huis en het is het enige dat ik niet openmaak als ik alleen ben. Ik eet alles met mate, maar dit... Het is echt mij achilleshiel.”

Je maakte al eerder het boek Borreltijd. Wat biedt je nieuwe boek? 
,,Bij het maken van Borreltijd merkte ik dat er veel eten is dat je niet per se typeert als borrelhapje. We zouden gaan reizen om inspiratie op te doen: naar New York en kijken: wat wordt daar bij een glas geserveerd? Dat ging natuurlijk niet door vorig jaar. Tegelijkertijd hoorde ik om me heen dat borrelen echt iets Nederlands is, zo Nederlands als gezelligheid. Dat was de trigger om gerechten te gaan vertalen. Ik vroeg mensen uit verschillende culturen - zoals een vriendin die uit India komt en met de eigenaar van mijn Turkse supermarkt - wat maak je met feest? Wat bleek? Je hoeft niet eens de grens over om het buitenland op je borrelplank te leggen. Je kunt gerechten verbouwen: chicken and waffles is een typisch New Yorks ontbijt, daar kun je een geweldig borrelhapje van maken.”

Borrelen is leven voor jou. Wat is de charme ervan?
,,Het gaat me om het gevoel dat een borrel teweeg brengt. Het is jammer dat het borrel heet, want die hoeft er niet per se bij. Het gaat erom gezellig, samen, lang aan tafel te zitten. Het is ongedwongener dan aan een mooi gedekte tafel met je mooie servies schuiven. Op zondag zetten wij rustig F1 aan en kijken in joggingbroek, terwijl we hapjes eten. Als er gasten komen, is het de gastvrijheid, een warm bad waar je invalt. Schoenen uit en gezellig samen zitten. Als je slim doet, heb je het meeste werk al gedaan voor dat mensen komen en hoef je het alleen nog maar fijn te hebben.”

Wat moeten borrelaars echt proberen uit je boek? 
,,De albondigas. Die verdienen in mijn ogen een revival. Ze hebben geen sexy imago, maar ik deel graag een recept waardoor ze next level lekker worden. En als het lukt om ze een dag te laten staan, doen. Dan worden ze nog lekkerder.”

De Spaanse gehaktballetjes in tomatensaus kunnen wel een revival gebruiken. Deze tapas valt wat mij betreft in de categorie ‘vergeten borrelhapje’. Maar als je dit recept eenmaal geprobeerd hebt weet ik zeker dat-ie op je vaste borrelrepertoire belandt! 

Bereiding
- Meng voor de balletjes het gehakt met de overige ingrediënten en vorm balletjes van ongeveer 25 gram. Bak in een grote koekenpan (of in twee keer) 5 minuten in hete neutrale olie. Haal uit de pan en zet even apart.
- Fruit voor de tomatensaus de ui en knoflook 2 minuten aan in de nog warme pan met 1 eetlepel extra olie. Doe de tomatenpuree, het venkelzaad en het paprikapoeder erbij en schep om. Voeg de tomatenblokjes toe en breng aan de kook. Roer de worcestershiresaus erdoor en voeg de laurier toe. Breng op smaak met zout en peper.
- Doe de gehaktballetjes erbij en laat 15 minuten sudderen. Schep af en toe even om. Bewaar als het is afgekoeld in een afgedekt bakje in de koelkast. Kan zowel warm als op kamertemperatuur geserveerd worden. In dat geval een half uurtje voor het serveren uit de koelkast halen. 
Tip: Spaanse manzanilla-olijven door de saus voor een extra smaakdimensie.

Meer inspiratie en tips vind je in deze video’s: