De bediening bij De Zwaan verdient een pluim voor de vrolijkheid. © jan Ruland van den Brink

Vrolijk Zwaantje in Winterswijk biedt een prima maaltijd

De Zwaan is Het Zwaantje in de volksmond. Maar dat zegt niets over de grootte van het restaurant. En oubollig is het ook allerminst.

Ellen Willems 18-02-18, 10:28 Bron: De Gelderlander

De Zwaan is een van Winterswijks oudste horecazaken. Dat gegeven, plus de naam, maakt niet dat je heel veel leven in de brouwerij verwacht.

Maar daar kom ik meteen van terug als ik vrijdagavond binnenstap bij een meteen goed aanvoelende zaak in hartje Winterswijk. Wat een vrolijke ontvangst door de jonge ober die er duidelijk zin in heeft.

Het restaurant begint eigenlijk al buiten, waar op het winterterras een aantal mensen onder de verwarmers een kop koffie drinkt. Binnen kom je eerst in het lagere gedeelte, dat wat weg heeft van een grand café, met plavuizen op de vloer en stoffen banken langs de wanden. Achterin de zaak, iets verhoogd, kun je rond een brandende open haard op een schapenvel gaan zitten of aan een houten tafel dineren. Koninklijk blauw kleurt de wanden en het hout van de tafelbladen en de vloer is echt.

Wachten

Met wat hapjes van het huis, waaronder gemarineerde olijfjes en crackers met tapenade, bekijk ik de wijnkaart. Een lange wand in het restaurant moet de suggestie wekken dat we in een wijnkelder zitten, maar dat geschetste beeld komt niet overeen met de beperkte keuze van drie rode en vier witte wijnen. De bierkaart biedt duidelijk meer variatie. Attent is de karaf met kraanwater met citroen en munt, die de bediening na mijn verzoek om water komt brengen.

Maar dan is het even gedaan met de voortvarendheid. De zaak is gevuld met dinerende gezelschappen, borrelende vrouwen bij de haard en vriendinnen aan de high tea, maar daar is de hoeveelheid bediening ook naar. We wachten bijna drie kwartier op het voorgerecht en dat is best lang. Het lijkt te stagneren in de keuken.

Creatieve kok

Mijn gast krijgt een vitello tonato, maar eigenlijk ook niet. Dit gerecht is een Italiaanse klassieker van kalfsvlees met tonijnsaus, maar is nu door een creatieve kok omgebogen tot gefrituurde kalfszwezerik en verse tonijn. De vis is kort gegrild met sesam en is gecombineerd met een dotje tonijnsaus. De zwezerik is gefrituurd in een dikke laag beslag, waar de beloofde sinaasappel echt niet in te ontdekken valt. De delicate smaak van zwezerik is ten onder gegaan in het frituurvet. Het zoeken naar een andere vorm is te waarderen, maar dit is geen verbetering van een klassieker.

Mijn zalm is met de hand gesneden en aangemaakt met fijngesneden komkommer en een smeuïge dressing. Samen met de puree van venkel is het zacht en zoetig. De plak zalm ernaast is donkerroze van het bietensap en van goede kwaliteit. Het gefrituurde koekje zou ik vervangen door een stukje toast.

Kinderen

@media screen and (min--moz-device-pixel-ratio: 0) and (min-width: 401px) { .opmobiel { display: none; } } @media all and (-webkit-min-device-pixel-ratio: 0) and (min-resolution: .001dpcm) and (min-width: 401px) { .selector {} .opmobiel { display: none; } } @media \\0 screen { .opmobiel { display: none; } } @media all and (-webkit-min-device-pixel-ratio: 0) and (min-resolution: .001dpcm) and (min-width: 401px) { .selector {} .opmobiel { display: none; } } @media screen\9 and (min-width: 401px) { .opmobiel { display: none; } } @media screen and (min-width: 0\0) and (min-width: 400px) { .opmobiel { display: none; } }

De tekst gaat onder de foto verder

Van mijn hoofdgerecht word ik uitermate gelukkig. In een ovenschaal ligt een zeebaars, nog met kop en staart en huid, maar reeds ontdaan van de graat voor het gemak. De vis is vers en goed gevuld met zacht gestoofde uien in boter met chilipeper en gember. Rond de vis liggen veel gestoomde groenten als meerdere soorten bieten en sperzieboontjes. De enige vreemde eend bij de vis vind ik de rode paprika, die overheerst.

Mijn gast eet kalfssukade, die door de Italiaanse kruiden doet denken aan een klassieke ossobucco, de stoofpot van kalfsschenkel. Naast het vlees liggen gemengde zachtgegaarde groenten in de jus van het vlees. Het taartje van schijfjes aardappel en de paddenstoelen maken het tot een mooi bord.

Je kunt er prima kinderen mee naar toe nemen, had ik als tip meegekregen. Het is zeker geen typisch familierestaurant, maar met het hele gezin uit eten kan hier inderdaad prima. Mits het goede eters zijn, want een speciale kinderdinerkaart is er niet. Het kroost heeft inmiddels spareribs voor zich staan, waarbij er een keuze was tussen spicey of sweet. Het verschil zit hem in de marinade, die naderhand over het vlees is gelakt. De ribs zelf zijn vlezig, goed van smaak en niet te zout, maar hebben echt te kort de grill gezien. Het vet hangt nog glazig en te overduidelijk aan het vlees, dat had meer tijd moeten hebben om te smelten.

Chocoladebal

Als dessert eten we een grande dame, die bestaat uit een smeltende chocoladebal, die middels hete chocoladesaus wordt doorboord en zo toegang geeft tot vanille-ijs. Al een tijd een hit in de horeca. Het is een oppermachtig dessert, zoals de naam natuurlijk al voorspelde, met daarnaast ook nog een chocolade brownie en slagroom. Het andere dessert dat we proeven is de zoete verleiding, die bestaat uit een boomstam met chocolade en caramel, zacht vanille-ijs, een macaron en slagroom. En dan, bij de koffie, ook nog twee fraaie bonbons en koek.

Conclusie: Bij De Zwaan krijg je een prima maaltijd in een eigentijds restaurant. De bediening verdient een pluim voor de vrolijkheid aan tafel.