'Ik heb geen spijt dat ik aan mijn eerste vriendje ben blijven hangen'

‘Jozef is mijn eerste en enige liefde. Ik was 15 jaar toen we verkering kregen, een meisje uit een katholiek gezin. Hij was vijf jaar ouder. Mijn ouders hadden er geen problemen mee; een jaar later mochten we al samen op vakantie. Ze gaven me een brief mee waarin stond dat ik als minderjarige hun toestemming had. Zodat we onderweg geen problemen zouden krijgen. Vier jaar later trouwden we.

Ik was jong en beïnvloedbaar, en na veel discussies in het niet-gelovige gezin van Jozef begon ik zelf ook te twijfelen. ‘Denk je echt dat God miljoenen mensen aan kan horen?’, vroegen ze. Ik wist het niet meer zo zeker en ben uit de kerk gestapt. Wat me meer bezighield was huwelijkje spelen, ik vond het spannend en leuk om een eigen huishouden te runnen. Omdat ik van toeten noch blazen wist, deed ik gewoon na wat mijn eigen schoonmoeder deed. Zo was Jozef het gewend, dus zo kon ik hem verwennen, dacht ik. Ik maakte de macaroni die zij maakte en ging niet naar de winkel in mijn eigen dorp, maar haalde de boterhamworst bij haar slager en de soepgroenten bij haar groenteman. Zij poetste elke dag het hele huis, dus stond ik ook dagelijks op een trapje om de kasten uit te soppen. Ik vond het leuk om op die manier mijn plekje te veroveren in de wereld van de gehuwden.